Bronisława, bł.: O jak są wielkie dary Twoje Boże [nuty]

Zaczęty przez tomas_wawa, 02-09-2007, 00:06:14

Poprzedni wątek - Następny wątek

tomas_wawa

T: Dostateczny śpiewnik kościelny i domowy..., 1882 r., pieśń nr 305
M I: Wszechmocna mego
M II: Śpiewnik krakowski, s. 1006
M III (Siedlecki, 1928 r.): Dziś tryumf w niebie

1. O, jak są wielkie dary Twoje, Boże!
Któż je dokładnie, godnie wsławić może,
Jak je wylewasz zawsze z skarbu Twego,
Nieprzebranego.

2. Sześć to już wieków blisko upłynęło,
Jak Bronisławę szczęście ogarnęło,
Twej chwały wiecznej, nigdy niepojętej,
I zawsze świętej.

3. W dniach naszych więcej przydajesz Jej chwały,
Gdy już, o Boże, Twój Kościół jest cały,
Widzi Ją w Świętych umieszczoną gronie,
Na Twojem łonie.

4. O, jakaż radość nam serce napawa,
Gdy Twoje dary, z których wielka sława,
Dla Bronisławy: dziś szczególniej czcimy,
I szanujemy.

5. Ciesz się, Krakowie, Bóg nad Tobą czuwa,
Coraz ci nowszych Patronów podsuwa;
Szanuj ich cnoty i słuchaj ich rady,
Wstępuj w ich ślady.

6. Nie zginiesz nigdy, Bóg Ci nie da zginąć,
Gdy wiarą prawą, cnotą będziesz słynąć,
Modły Patronów będą ci skuteczne,
Na wieki wieczne.

7. Patronko święta miasta i narodu!
Bezwierność, grzechy oddal z tego grodu,
Twą wielowładną przed Bogiem przyczyną,
Niechaj nie zginą.

8. O, Bronisławo! Niech Twe Imię święte,
Zniszczy niesławę, nienawiści wszczęte
Niech się nawzajem jak bracia kochamy,
I pokój mamy.

9. Do naszych czasów Bóg Cię pozostawił,
Aby szczególniej Imię Twoje wsławił,
Policzając Cię powagą Kościoła
Do Świętych koła.

10. Z większą więc dzisiaj ufnością do Ciebie
Wołamy, błagaj Twego Pana w niebie,
Niech się zmiłuje, niech odpuści winy,
Bóg nasz jedyny.

11. Niechaj Ci chwała będzie zawsze, Panie,
Od nas niegodnych, a póki czas stanie,
W Twej Bronisławie niech Twe Imię znamy,
Zawsze kochamy.

Maximilianus

Nuty (za: Ku czci św. Jacka. Krótki życiorys, pieśni i litania o św. Jacku oraz jako dodatek litania i pieśni o błog. Bronisławie i błog. Czesławie. Opole 1938):

knrdsk1

X.M.M.Mioduszewski podaje w porównaniu z "Dostatecznym..." wersję bogatszą o dodatkową zwrotkę (po ósmej powyższego tekstu) oraz z całą pewnością bliższy autentycznemu tekst, oraz melodię:

O jak są wielkie dary twoje, Boże!
Któż za nie godnie wydziękować może;
Które wylewasz zawsze ze skarbu twojego,
                                    Nieprzebranego.
Sześć to już wieków blizko upłynęło,
Jak Bronisławę szczęście ogarnęło,
Twej chwały wiecznej, nigdy niepojętej,
                                    I zawsze świętej.
W dniach naszych więcej przydajesz jej chwały,
Gdy oprócz Polski, Kościół nadto cały
Widzi ją w niebian umieszczoną gronie,
                                    Na twojem łonie.
O jakaż radość serca nam napawa,
Gdy twoje dary, z których wielka sława
Dla Bronisławy, dziś szczególniej czcimy,
                                    I w niej wielbimy.
Ciesz się Krakowie! Bóg nad tobą czuwa,
Coraz ci nowszych patronów nadsuwa:
Szanuj ich cnotę i słuchaj ich rady,
                                    Wstępuj w ich ślady.
Zaufaj w Bogu, Bóg ci nie da zginąć,
Gdy wiarą prawą, cnotą będziesz słynąć:
Modły patronów będą ci skuteczne,
                                    Na wieki wieczne.
Patronko święta miasta i narodu,
Bezbożność, grzechy oddal z tego grodu,
Twą wielowładną przed Bogiem przyczyną,
                                    Niech cnoty słyną.
O Bronisławo! niech twe imię święte,
Zniszczy niesławę, nienawiści wszczęte:
Niech się nawzajem jak bracia kochamy,
                                    I pokój mamy.
Wielu klęskami lud jest uciśniony,
Od ciebie czeka prośby i obrony
Przed Bogiem, więc się racz wstawiać za nami,
                                    Choć grzesznikami.
Do naszych czasów Bóg cię pozostawił,
Aby szczególniej imię twoje wsławił,
Policzając cię powagą kościoła,
                                    Do świętych koła.
Z większą więc dzisiaj ufnością do ciebie
Wołamy, błagaj Pana twego w niebie,
Niech się zmiłuje, niech odpuści winy,
                                    Bóg nasz jedyny.
Niechaj ci chwała zawsze będzie Panie,
Od nas niegodnych, a póki nas stanie,
W twej Bronisławie niech twe imię znamy,
                                    Zawsze kochamy.