Jan Nepomucen, św.: Ej, z wielką rychłością

[tomas_wawa]

T: Zupełny śpiewnik i książka do nabożeństwa, 1898 r., pieśń nr 613.

1. Ej, z wielką rychłością pospiesz z Twą ciężkością * K’Janowi świętemu Nepomuckiemu * W zamek Pragski.
2. On iście twą żałość zmieni w wielką radość, * Sobie nie ściągaj a mocno dufaj * W twej ciężkości.
3. Bo mu od czeskiego króla leniwego * Sławny tytuł dan, Jałmużnik nazwan, * Biednych ludzi.
4. On dawał w rychłości, jałmużny w hojności * Ubogim ludziom pomagał we wszem * W ich ciężkości.
5. Królowa Joanna, już świętego Jana * Sobie obrała, jego mieć chciała * Spowiednikiem.
6. Co ona w tajności, wszystkie swe ciężkości * Jemu zwierzyła i wyjawiła * Swe ciężkości.
7. Jednak z wszeteczności, Wacław Król w rychłości * Chciał to rad wiedzieć, tajności spowiedź * Swej królewnej.
8. Jana się zapytał, bardzo mu przykazał, * Aby rychlej wnet, Joanny spowiedź * On wyjawił.
9. Święty Jan zrozumiał, co to król wiedzieć chciał, * Prędko w rychłości jego żądności * Wnet odpowiedział.
10. Król go pięknie prosił i karaniem groził, * Aby powiedział, co się dowiedział: * Od królewnej.
11. Złością rozpalony, król wnet w okamgnieniu * Katu poręczył, by Jana męczył * Bez odwłoki.
12. Król w męczarni siedział, by się lepiej zwiedział, * Żeby Jan święty, bardzo rozpięty * Co powiedział.
13. Gdy nic nie powiedział, król wnet przepowiedział, * Jan umrzeć musi, to prędko kusi * Srogiej śmierci.
14. Święty Jan zmęczony, skoro popuszczony, * Na śmierć nic nie dbał, stateczny został * Ten to tekst wziął:
15. „Mało ujrzycie mnie, więc kazał tajemnie * Ja tu nie będę, bo od was pójdę * Już nie przyjdę.
16. Rozgniewałem kogo, odpuście mi tego, * Już się rozłączam, Bogu poręczam * Was tu wszystkich.”
17. Ach, płaczcież sieroty, * Jana w ćmawej nocy * Z zamku wywiedzion, a z mostu rzucon * Do Mołdawy.
18. Od hańby doczesnej, zbawże nas i wiecznie, * Wyproś nam miłość, by wdzięczną radość * Przy szli wszyscy.