Franciszek, św.: Bóg mój i wszystko

[marian7]

(Na nutę "O której berła" lub też "Witaj mój Jezu"

Bóg mój i wszystko! to Franciszka dzieci,
Reguła święta to ich zakon cały;
To godło, które z wysoka im świeci,
To hasło boju dla Chrystusa chwały.

Bóg mój i wszystko! to ich śpiew rodzinny,
To po ich Ojcu klejnot i spuścizna,
To okrzyk serca miłosny, dziecinny,
Że tylko w niebie szczęście i ojczyzna.

Bóg mój i wszystko! o to śmiało mogą,
Wołać Franciszka ubożuchne syny,
Którzy do nieba idą krzyża drogą,
Ubóstwo mając za swój skarb jedyny.

Bóg mój i wszystko! o! bo na tej ziemi,
Żadna rzecz inna do nich nie należy,
Bóg tylko dla nich i tylko Bóg z nimi,
Bóg jest orężem, tarczą tych żołnierzy.

Bóg mój i wszystko! Bóg ukrzyżowany,
To ich wesele, ich radość i chwała,
Herbem swym mają Jezusowe rany,
A to szlachectwo miłość im nadała.

Bóg mój i wszystko! oto skrzydła święte,
Co odrywają od marności świata,
Skrzydła miłości potęgą rozpięte,
Na których dusza ku niebu ulata.

Bóg mój i wszystko! to magnes miłości,
Co nas pociąga do cierpień, do Krzyża,
Co nam odsłania w Krzyżu skarb radości,
Bo Krzyż i boleść do Boga nas zbliża.

Bóg mój i wszystko! to tajemna siła,
Co węzły świata zerwać nam kazała,
Co umarłymi światu uczyniła,
Co nas z Jezusem współukrzyżowała.

Bóg mój i wszystko! to nasze wytrwanie,
Bo cóż by mogło od miłości Jego,
Oderwać serca, które w Nim ufanie,
Złożyły całe i tylko dla Niego

Żyją na ziemi. O, żadna potęga!
Ni Aniołowie, mocarstwa, ni księstwa
Żadna stworzona moc ich nie dosięga,
Ni piekło całe nie wzruszy ich męstwa.

Ni głód, ni nagość, ani uciśnienie,
Franciszka dzieciom zaszkodzić nie może,
Gdy pełnym sercem to jedno westchnienie:
Bóg mój i wszystko! śpiewają w pokorze.

Bóg mój i wszystko! o tę pieśń miłości,
Nućmy na ścieżkach krzyżowych tej ziemi,
Abyśmy mogli w niebiańskich radości,
Bóg mój i wszystko! śpiewać ze świętymi.

Warszawa 1939 za Regułą III Zakonu św. Franciszka z Asyżu dla osób w świecie żyjących