Otóż co czyni zuchwała i sroga

Zaczęty przez marian7, 21-03-2008, 16:54:35

Poprzedni wątek - Następny wątek

marian7

Otóż co czyni zuchwała i sroga, * Śmiertelnych naszych win i zbrodni zgraja,
Serce dobrego łaskawego Boga, * Bezwinnie we Krwi zbraczając rozkraja.

Któz, jeśli nie nasz grzech, srogiego rękę * Ku Twemu Sercu kieruje żołnierza?
On ostrzy włócznię, on zadaje mękę, * On krew wylewa, on złość swą wymierza.

Już jest otwarte Serce Twoje Chryste, Ononas świętym Kościołem daruje,
Ono narodów szczęście wiekuiste, * Przez bok przebity, w Arce okazuje.

Z niego, jak rzeka siedmioraka płynie * Zbawienie, miłość i łaski doznane;
We Krwi Baranka myjmy grzechów winę * I niewinności sukienki zmazane

O! co za szpetność, znów się grzechy kalać, * Które najsłodsze Serce rozdzierają.
Silmy się serca płomieńmi zapalać, * Co z tegoSerca hojnie wypadają.

To nam daj Ojcze, to łaskawy Synie, * To Duchu święty, Boże nieskończony,
Niech Twoja władza, niech sława nie minie, * Niech ze czcią będzie pokłon nieskończony.

Na melodyą: Kto się w dobroci
Śpiewnik Kościelny wyd. 3
Poznań, Nakładem Księgarni Katolickie, 1894 r.