Panno nad chóry Anielskie wzniesiona, (W czasie wojny lub innej klęski powszechn

[marian7]

Panno nad chóry Anielskie wzniesiona,
Zastępcą ludzi grzesznych położona;
Do Ciebie, Panno, pokornie wołamy
Serdecznie łkając, ratunku żądamy.

Ze wszech stron straszne następują trwogi,
Czego się boją nasze biedne progi,
Patrząc na strzały gniewem zaostrzone
Od Syna Twego na świat wypuszczone.

Już rozmaite na nas plagi biją,
Już Twego Syna gniew nad naszą szyją;
Wisi dla strasznych naszych nieprawości;
Ratuj co prędzej, Panno z Twej litości.

Nie dopuszczaj Ty, aby pohańbieni
Mieli być słudzy Tobie poślubieni
Od złych poganów, lecz nas ratuj sama
Gdy Cię prosimy, padłszy na kolana.

Panno jasności słońcem ozdobiona,
Nad wszystkie chóry wysoce wzniesiona,
Przez niestracenie Panieństwa Twojego
Racz się przyczynić do Syna Swojego.

Aby nie pomniał naszych brzydkich złości,
Ale używszy zwykłej swej litości
Płaczliwe czasy w radości obrócił,
Miecz oddaliwszy, złoty pokój wrócił.

Jezu najdroższy, Jezu dobrotliwy,
Przeszłego wieku Sędzio sprawiedliwy!
Nie daj nam ginąć od okrutnej ręki,
Uczyń to, Panie, dla gorzkiej Twej męki.

Wspomnij na Swój ból, gdyś był krzyżowany,
Dla nas to grzesznych srodze skatowany,
Niechaj Cię chwalim w tym domu bezpiecznie,
Raczże to sprawić na wiek wieków wiecznie.

Śpiewnik Kościelny, Poznań 1894 r.
Wyd. Trzecie, Nakładem Księgarni Katolickiej.