Chwal Syonie Zbawcę Twego (Lauda Sion Salvatorem)

[marian7]

Chwal Syonie Zbawcę Twego,
Wodza, Pasterza dobrego
Sercem, usty, czem możesz.
Ile zdołasz, chwal Go tyle:
Wart On większej niż w twej sile,
Chwały znaleźć się może.
  Chwały przedmiot osobliwy,
  Chleb żywiący i sam żywy,
  Dzisiaj Kościół podaje.
  Ten sam Chrystus, jako wierzy,
  Przy onej świętej wieczerzy
  Dwunastu rozdał uczniom.
Co w wieczerzy Chrystus sprawił,
To czynić rozkaz zostawił,
Nam dla Swojej pamiątki.
Rozkazania się trzymamy
Chleb i wino poświęcamy
Na ofiarę zbawienną.
  To jest zdanie chrześcijańskie,
  Że chleb święty w Ciało Pańskie,
  Wino się w Krew przemienia.
  Co pojąć, widzieć z trudnością,
  To stwierdzaj wiary żywością
  Wbrew prawom przyrodzenia.
Pod różnemi postaciami,
Znaki tylko, nie rzeczami,
Tają się wielkie rzeczy.
Krew, to napój, pokarm Ciało,
Przecież Chrystus jest tu cało
Pod każdą z tych postaci.
  Od biorących nie skrajany,
  Nie dzielony, nie złamany,
  Cały pożywan bywa.
  Czy jeden, czy tysiąc bierze,
  On i tamci w równej mierze
  Biorą, Pan jednak cały.
Biorą źli, biorą cnotliwi,
Lecz różnie; bo jednych żywi,
Drugich ten Chleb potępia.
Niesie śmierć złym, dobrym życie,
Pztrz, jak jednakże zażycie
W różny skutek wychodzi..
  Niechże zabrzmi wdzięczne pienie,
  Niech przyzwoicie z serc płynie,
  Dzisiaj dzień uroczysty.
  Który na pamięć przywodzi,
  Od kogo ten Stół pochodzi,
  Co dla wszystkich nakryty.
Przy tym Stole Król nasz nowy,
Stary Zakon Mojżeszowy
Znasza nowym Barankiem;
Przed nowością dawność znika.
Cień się przed prawdą umyka,
Noc światłem objaśniona.
  Zbawicielu, Chlebie prawy,
  Wodzu nasz bądź nam łaskawy
  Ratuj, nie puść z opieki.
  Nasz Pasterzu wszechmogący,
  Ciałem nas tutaj żywiący
  Chwałą uwesel na wieki.

Śpiewnik X. Mioduszewskiego
Śpiewnik XX Misyonarzy, Kraków 1916.

[knrdsk1]

Tekst łacińskiego oryginału oraz linki od innych tłumaczeń TUTAJ