Adwent przyjściem Boga straszy [nuty->]

[marian7]

Adwent przyjściem Boga straszy
Na ostatnie Sądu czasy;
Więc grzesznicy my najpierwej
Rzućmy brzydkie grzechu ścierwy.
   Czas ponury, nocy długie,
   W skrzepłej ziemi gawron dłubie;
   Obraz to wierny smutnego
   Grzesznika opuszczonego.
Naprzód popiół i fijołek!
Precz na stronę tłusty ciołek!
W kolor się kościół ubiera,
Pokuty barwę przybiera.
   Przybądź z Janem Magdaleno!
   Głoś pokutę prawowierną;
   Nad Jordanem tyś widziała
   Jana martwionego ciała.
Więc nas przed przyjściem Baranka,
Zbudzaj każdego poranka;
Do wczesnej modlitwy, postu,
Aza dostąpim odpustu.
   O pokorna Magdaleno!
   Pomóż pilno czuwać ze mną;
   Biodra moje ściąg powrozem,
   By duch nie zziąbł grzechu mrozem.
Ty niegdyś byłaś Grzesznicą,
Żyłaś świata soczewicą,
Smutnyś już adwent przebyła
I wesołych Gód dożyła.
   Niecnąś przedtem szafowała
   Jałmużną z piękności ciała;
   Lecz skąpawszy się już we łzach,
   U Nóg Pańskich kornie pełzasz.
Magdaleno! twą ofiarą
Wspierałaś Jezusa z wiarą;
Spraw, niech co Adwent oszczędzi,
Hojna ręka puści z piędzi.
   Przybądź w pomoc Jezu miły!
   Gdy nas cnoty opuściły;
   Serce czyste stwórz, zgładź grzechy,
   Z Magdaleną daj pociechy.

Na nutę: Urząd zbawienia.
             W czasie smutnym.
1885 r. Pieśni Religijne Polskie
Kraków, Czcionkami Drukarni "Czasu" 1913 r. Nakładem Wydawcy