Pieśń i prośba aby Pan Bóg nas przy ewangelii swej raczył zachować

[Maximilianus]

Pieśń i prośba,
aby Pan Bóg nas przy ewangelii swej raczył zachować. Na tę notę: Juste iudex, jest na karcie nota 67.

Przez twe słowa poślubione świętej ewangeliej, Jezu
Chrystue panie miły, daj nam swe przeżegnanie,
Bychmy grzechów próżni byli przy ewangeliej
Stali.

2) Ty sam wołasz prosząc słodcze: ku mnie wszyscy
Ucieczcie cięzkościami obciążeni, dam wam swe
chłodzenie wodą mą z źrzódła żywego ochłodzę
Wiernego mego.

3) Na twe Chryste zawołanie śmiele się my spuszczamy,
Mocnie wierząć, żeś Pan wierny, w słowie swym
Nieomylny, co nam ślubisz, wszystko pełnisz, nas
Grzeszne z Bogiem zmierzyć.

4) Głos Jego słysząc my owce, bierzmyż się za nim mocnie,
Wzywa nas ku ojcu swemy, nie da zabłędzić
Żadnemy, on uliczką jest sam prawą tym, którzy
Go naśladują.

5) My, którzy temu wierzymy, rzeczmy głosem Amen
Wszyscy, daj to panie miłościwy, byśmy nic nie
Błądzili, naśladując głosu wiernej twej świętej
Ewangeliej.

(za: Pieśni duchowne a nabożne nowo zebrane i wydane przez Jana Seklucyana, Warszawa 1897)