Bogu dusza ufa moja [nuty]

[Rorantysta]

Źródło: Pieśni co przednieysze z Kancjonała Wielkiego Toruńskiego wybrane ..., Brzeg 1670
Słowa: Jan Kochanowski, Muz.: I.R.

PSALM LXII
Nonné Deo ſubiecta erit anima mea?

Bogu dusza ufa moja,
To mój zamek, to ma zbroja;
W nadzieję Jego zasłony
Nie boję się z żadnej strony.

Dokąd na mię pojedziecie?
Sami wrychle tak padniecie
Jako pochylone ściany
Albo jako płot zachwiany.

Rada wasza dobrym szkodzić
A w trudności je przywodzić,
Usty przyjaźń ofiarować,
A w sercu jad szczery chować.

Ufaj Bogu, duszo moja,
To mój zamek, to ma zbroja;
W nadzieję Jego zasłony
Nie boję się z żadnej strony.

Że człowiek zdrowia używa,
Że o nim sława uczciwa,
Ze duż, ani sobą trwoży,
Pan to daje, dar to boży.

W tym nadzieję pokładajcie,
Temu serca otwarzajcie;
W nieszczęściu i w każdej trwodze
Nasza ufność zawżdy w Bodze.

Lekki naród jest człowieczy,
Nie masz tam nic, co by grzeczy;
By na wagę następili,
Pióra by nie przeważyli.

Nikt nie ufaj światu temu
Ani rozumowi swemu;
Bogactwem cię BÓG twój nadał,
Strzeż, byś serca nie przykładał.

Raz Pan wyrzekł, ta rzecz dwoja,
Władza i litość, jest moja;
A jako kto zasługuje,
Takim płajcą mię uczuje.

[Rorantysta]

Nuty (2 głosy) z: Pieśni co przednieysze z Kancjonała Wielkiego Toruńskiego wybrane ..., Brzeg 1670
(widoczne po zalogowaniu)