Roch, św.: Rochu święty, dla twej chwały [mel]

[tomas_wawa]

T: Zupełny śpiewnik i książka do nabożeństwa, 1898 r., pieśń nr 664.

1. Rochu święty, dla twej chwały * W gronośmy się tu zebrali * Przed ten ołtarz twój wspaniały, * By ci wdzięczność okazali.
2. Bo gdy z rady wiary świętej * Za Patronam cię obrali, * Tu w cholerze tak zaciętej * Uciskuśmy nie doznali.
3. Gdy tymczasem wszyscy inni, * Co inny cel przedsięwzięli * Cholery nie stali winni, * W niej jęczeli, w niej ginęli.
4. Na pamiątkę więc wdzięczności, * Wznieślim ci bractwo istnące, * Wznosim głos z serc głębokości * I czcimy cię jak obrońcę.
5. Niech te nasze słabe pienia, * Należytej ci wdzięczności * Niosą twego głos imienia * Najpóźniejszej potomności.
6. Rok tysiączny osiemsetny, * Trzydziesty pierwszy choć minął, * Będzie wiecznie już pamiętny, * Jak cholerą naród ginął.
7. Lecz czas sławny tej epoki * Jest dla nas, parafianie; * Wtedy wstrzymał Bóg wyroki * I przebaczył nam karanie.
8. Rochu święty! twej przyczynie * Winnim szczere nasze dzięki; * Niech ten obraz wiecznie słynie, * Ztąd cię doszły nasze jęki.
9. Samim tego doświadczyli, * I przodkowie nam podali, * Że gdy obraz ten twój czcili, * Łaski Bożej doznawali.
10. Gdy więc cała ta kraina * Była cholerą znękana; * Nasza bojaźń, nasza wina, * Szuka przyczyńcy u Pana.
11. I w takowym smutnym razie * Litość Stwórcy w Sakramencie, * A Patrona w tym obrazie * Znaleźliśmy już w momencie.
12. Tych to lekarstw i sposobów * Gdym użyli w pobożności, * Uniknęlim blizcy grobów, * Inni płacą dług wieczności.
13. Oby ciągle nasze wnuki * Swym prawnukom podawali, * Jakiej użyliśmy sztuki, * Żem cholery nie doznali.
14. Racz być naszym bez przerwania, * Rochu święty, tu Patronem, * A my twego uwielbiania * Nie skończym, aż życia skonem. Amen.

[czytane]

Mel. Dziś koniec roku zeszłemu