Maryja Magdalena, św.: Magdaleno, przypuść mnie, ma Patronko droga

[marian7]

Magdaleno, przypuść mnie, ma Patronko droga,
Do krzyża Pana mego, prawdziwego Boga.

Radaby w kompanii twej ma dusza trwała,
Stwórcę swego Jezusa mile obłapiała.

Złotem, srebrem pogardzam, drogimi perłami,
Krzyż Pański u mnie klejnot jest nad klejnotami.

A zaś ty to tego krzyża mocy nie doznała,
Gdyś czasu męki Pańskiej puścić go nie chciała?

Potemeś w twej jaskini jakąż rozkosz miała
Z krzyża, któryć Anielska ręka zgotowała!

U niegoś dni i nocy, tydnie i miesiące
Trawiła, także lata po sobie idące.

Krzyż miałaś i rozkoszyś przy nim odprawiała,
Trzydzieści lat na puszczy przy nim nie tęskniała.

Co większa u krzyżaś to sobie zasłużyła,
Żeś siedmiokroć na każdy dzień gód rajskich zażyła.

Miłośnik też twój, Jezus, Sam cię Swą osobą
Nawiedzał w tamtem miesiącu i rozmawiał z tobą.

Proszę, nie racz mi w tem być przeciwna i sroga,
Przypuść mnie k'sobie pod krzyż, ma Patronko droga.

Pójdź, obłap, jako prosisz, krzyż Jezusa mego,
Chociażli to krzyż ten jest dla kochanków Jego.

Helena z tych kochanków pewnież jedna była,
Która z pracą znalazłszy ten krzyż obłapiła.

Obłap też ty duchownie krzyż ten, a w radości
Znieś, co na cię przypadnie z Boskiej Opatrzności.

Ześle na cię frasunki, choroby, ubóstwo,
Pomrąć dziatki, mąż, bracia, pogorzeć domostwo.

Oto masz krzyż nie jeden, przyjmij go z dziękami,
Jeźli między Pańskiemi chcesz być kochankami.

Bo wiedz pewnie, że tego Pan Jezus miłuje,
Którego przez rozliczne przygody próbuje.

Pójdźże drogą krzyżową i o nią się pytaj,
Pójdź, obłap i pocałuj, pokornie go witaj.

Witaj krzyżu mój słodki, moje odkupienie,
Tyś pociecha, tyś radość, tyś moje zbawienie.

Niechże przy tobie będę we dnie, także w nocy.
A ty, Jezu, bądź przy mnie, dodaj mi pomocy,

Abyś, gdy wyjdę z ciała, a ziemi dam kości,
Przyjął mnie w pałace Swe niebieskich radości,

Abym z Ojcem i Synem i z Duchem spółecznie
W chwale był wraz z Świętymi na wiek wieków wiecznie. Amen.

Pelplin, 1871. Nr. 783