Przedwieczny Bóg powierza światu swoje Słowo [Hymn seminaryjny]

[Hrabia Radwan]

słowa: Ks. Jerzy Bajda

Przedwieczny Bóg powierza światu swoje Słowo
I Boży Syn, jednocząc w sobie istnień krańce,
Ludzkości ród przymierzem wiąże swym na nowo,
Na cały świat do ludu swego śle wysłańce.
O Boże nasz! Wszechmocne Twe władanie,
Zwycięska jest Piotrowa łódź Kościoła.
Pójdziemy tam, gdzie poślesz nas o Panie,
Któż oprze się, gdy Twoja miłość woła.
Rozkazał Pan: Rozrzućcie ziarna Ewangelii,
Niech z ludzkich serc i ust zakwitną wiary słowem,
Kapłańska dłoń niech życia Chleb i Krew rozdzieli,
Niech święty lud w chwalebną wznosi się budowę.
Hosanna brzmi! Wieczernik już gotowy,
Tu Chrystus Pan pośrodku swoich braci
Miłości swej testament wieści nowy,
Wyniszczon sam, swym Bóstwem nas bogaci.
Ty wszystko wiesz! Tyś naszych serc jedynym Królem,
I Tobie pieśń rozlega się w mej duszy łonie,
Coś zdobył mnie Ogrójca łzą, Golgoty bólem,
Mój życia los w zranione ufnie składam dłonie.
O Matko ma! Ja Twoim jestem synem,
I pragnę iść przez życie tylko z Panem,
Przez możną tam u Boga Twą przyczynę,
Dopomóż mi, bym zostać mógł kapłanem.


za: "Duc in Altum. Modlitewnik alumna", Wyd. Biblos, Tarnów

[knrdsk1]

Z pewnością nie znał tej pieśni Karol Wojtyła, co poskutkowało promocją koszmarnej "Barki"...