NMP Tuchowska: Pani najwyższa i nieba i ziemi [nuty]

[Hrabia Radwan]

M.: ks. Franciszek Walczyński

1. Pani najwyższa i nieba i ziemi,
Słynąca cudy w Tuchowie Swoimi,
Twojej my z płaczem błagamy opieki,
Osusz nam łzami zalane powieki.

2. O Matko nasza! O nasza Królowo!
Ty łzy ocierasz; Ty słuchasz próśb słowo,
Ty zaraz biegniesz, gdy do Cię kto woła,
Przybywasz prędzej, nim ,,Matko" zawoła!

3. Polskę Ty kochasz i lud jej miłujesz,
Już od kolebki nim się opiekujesz,
Tyś się z tą Polską í z jej ludem zżyła:
Zawsześ mu Matką i Królową była.

4. Nie masz w pałacach książęcych stolicy,
Nie tam jest miejsce łask Twoich skarbnicy
Ale wśród ludu, w maleńkim Tuchowie:
Wśród nas... Radości, któż Cię zamknie w słowie!

5. Tu nas pocieszasz i tu działasz cuda,
Tu słuchasz duszy, co się z prośbą uda,
Tu dajesz sercem pociechę w strapieniu,
Gdy jęczą w ludzkiem lub czarta więzieniu...

6. Już nas choroba do łoża przyciska,
Już czart się cieszy, że zdobycz uzyska,
Gdy wtem Marya z pomocą przybywa ―
Odpędza wroga i łup mu wyrywa.

7. Taką pomocą Matki ośmieleni
Ślepi, chorzy, ubodzy, wzgardzeni,
Tłumem zbiegają się do Matki łona,
Z radością mówią: »To Matka!... To Ona!...«

8. A Ona ręką miłosierną daje,
Grzechów nie liczy, grzesznika nie łaje,
Lecz patrzy, z jaką przychodzi ufnością,
Ściska go szczerze i wita z miłością...

9. Ona to więźnia z lochu tureckiego
Wyrwawszy ― wiodła do miejsca świętego;
A jego przed Nią zatknięte łańcuchy
Dodały sercom strapionym otuchy.

10. Chciał nas wytępić Szwed, chciwy rabunku,
Aleś nam, Maryo, przysłała w ratunku
Tarczę niebieską z mgły wiotkiej utkaną
I ocaliła dziatwę ukochaną...

11. Mały Tuchowie ugnij twego czoła,
Bo któż jej czyny wyliczyć podoła!
Weź serce twoje, rozgrzane miłością,
Oddaj swej Pani i Matce z wdzięcznością!

12. Matko Tuchowska ukoronowana!
Przed Tobą biedni zginamy kolana,
Niesiem Ci serca miłością zroszone
Te serca żalem szlachetnym zwilżone.

13. Panno Najświętsza w cudownym obrazie!
Jako Twe serce nie uległo skazie,
Tak też zachowaj i nasze w czystości,
Tak je odświeżaj ogniem Twej miłości!

14. Gdy życie nasze u kresu już stanie,
Gdy ból w śmiertelne nas rzuci posłanie:
Ty przyjdź i sama zamknij nam powieki;
A duszę weźmij do Siebie na wieki.


za: o. Władysław Szołdrski C.SS.R., Historya kościoła i Cudownego Obrazu Najświętszej Panny w Tuchowie. Materyały i źródła, Cieszyn 1920, s. 260n.

[Hrabia Radwan]

Melodya:

[Hrabia Radwan]

Melodya cd.: