NMP Gietrzwałdzka: Już to po zachodzie słońca [nuty]

Zaczęty przez Hrabia Radwan, 03-11-2013, 13:32:27

Poprzedni wątek - Następny wątek

Hrabia Radwan

T.: Andrzej Samulowski (1840-1928)

1. Już to po zachodzie słońca,
Cudna gwiazda jaśniejąca
Wzeszła na warmińskiej ziemi
I świeci promieńmi swymi.

2. Ta wiadomość, prawie cudem,
Rozeszła się między ludem.
Wszędzie słychać taką mowę:
Na Warmii są cuda nowe.

3. Gietrzwałd, szczęśliwa to wioska,
Bo ta Gwiazda, Matka Boska,
Objawiła się na klonie,
Swoim wiernym ku obronie.

4. Całkiem to niebieska sprawa,
Że Maryja tak łaskawa
Spogląda z klonu tego,
Na ucisk ludu swojego.

5. Obrała tu Panna Święta,
Dwie proste, skromne dziewczęta,
Aby z nami rozmawiała,
Różaniec mówić kazała.

6. Lud więc z bliska i z daleka,
Do Maryi się ucieka,
Prosząc Ją w modłach różańca:
Matko, nie oddal wygnańca.

7. Masz litości pełne serce,
Widzisz lud swój w poniewierce,
Słyszysz, jak on wzdycha, jęczy,
Wiesz, co go tak strasznie dręczy.

8. Piekło nas strasznie ciemięży,
Lecz nas, sług Twych, nie zwycięży,
Gdy Cię będziem kornie błagać,
Będziesz nas, Matko, wspomagać.

9. Wesołe Twoje oblicze,
Łaskawe oczy dziewicze,
Mile ku nam spoglądają,
Do Ciebie nas pociągają.

10. O cna Panno dobrotliwa,
Tyś na nędzę ludzką tkliwą
Dajesz zwątpiałym otuchę,
A grzesznikom w serca skruchę.

11. Od Aniołów Tyś wielbiona,
O Panno błogosławiona,
Ty nas błogosławisz sama,
Wygnane dzieci Adama.

12. Nieszczęśliwi i strapieni,
I grzechami obciążeni,
Garną się pod Twą obronę,
Ty cieszysz serca strapione.

13. Nędzni, chorzy ręce wznoszą,
O zdrowie Cię, Panno, proszą.
Ty dla cierpiących wygody,
Błogosławisz źródło wody.

14. Słabi odzyskują siły,
Ślepi dostają wzrok miły,
A chromy odrzuca kije,
Gdy Twą wodę z wiarą pije.

15. Niemi odzyskują mowę,
A kalecy członki zdrowe.
Ci leczą różne niemocy,
Co wzywają Twej pomocy.

16. Kogo ciężka trwoga nęka,
A on w skrusze serca klęka
I mówi różaniec szczerze,
Od Maryi łaskę bierze.

17. Wszyscy nędzni, spracowani,
Przybywajcie do tej Pani,
Padajcie z nami ukłonem,
Przed Maryją pod tym klonem.

18. Nie był taki klon na świecie,
Jako ten, na którym przecie
Matka Boska tron obrała,
By ze swym ludem przebywała.

19. Nie jesteśmy sierotami,
Gdyż łaskawą Matkę mamy,
Która przybyła tu z nieba,
Chcąc nam dać, czego potrzeba.

20. Gwiazdo, rozprosz nocne cienie,
Niech nam świecą Twe promienie,
Niech się lud Twój nie rozprasza,
Boś Ty jest Królowa nasza.

21. Wyzwól nas z ciężkiej niewoli,
Ukój to, co nas tak boli,
Zerwij z nas kajdany, pęta,
Niepokalanie Poczęta.

22. Panno Bogiem jaśniejąca,
Chcemy Cię wielbić bez końca.
Nie wypuść nas z swej opieki,
Będziem Cię wielbić na wieki.


Utwór napisany został jesienią 1877 r.