Mikołaj, św.: Pragniesz cudów z nieba [nuty]

[Hrabia Radwan]

1. Pragniesz cudów z nieba? Ufać, błagać trzeba!
Mikołaj z pomocą spieszy dniem i nocą,
Ciemnemu wzrok wraca, chromemu mąk skraca.

2. I rodzaj niewieści w godzinę boleści,
Gdy z wiarą Go wzywa ratunek zdobywa.
Wnet matki się cieszą, dziękować mu spieszą.

3. Podróżni wśród złego, gdy wezwą Świętego
I ,,Manny" użyją, chociaż wichry wyją.
Wały łódź miotają, ciszę otrzymają.

4. Kto prawie zgubiony, przezeń jest zbawiony,
Ognie, mory, głody, wojny, niepogody
I morskie bałwany, świat Jemu poddany.

5. Ojcu wraca dziecię, wie, co boleść przecie,
Dziewice ocala, moc czarta obala.
On panieństwo kocha, a nad grzechem szlocha.

6. Zagląda w więzienia, celem pocieszenia,
Obrony niewinnych wśród nędz wielu innych.
Wdowy i sieroty doznają szczodroty.

7. Jak ojciec strapionych, jak brat uciśnionych,
Nam uproś łask wiele, na duszy i ciele.
Wnijść pomóż do raju Święty Mikołaju!

8. A Bogu naszemu w swych świętych dziwnemu,
Wszech wieków Królowi, Ojcu i Synowi,
I z Duchem społecznie cześć bądź, chwała wiecznie.


za: Antoni Philippi, Nowenna ku czci św. Mikołaja Cudotwórcy z Miry, Kraków 1908.

[Hrabia Radwan]

Melodya (Magdalena Stawowy, Kult świętego Mikołaja w Pierśćcu i jego wymiar muzyczny, w: Krystyna Turek, Bogumiła Mika (red.), Pieśń na Śląsku. Stan zachowania i funkcje w kulturze, Kraków 2004, s. 128):