Mikołaj, św.: Otrzyjcie oczy, ubogie sieroty

[tomas_wawa]

T: Kancyonał i książka modlitewna na cały rok (tzw. Kancjonał cieszyński), 1865 r., s. 356-357.

1. Otrzyjcie oczy, ubogie sieroty, * Gdy wam na pomoc śpieszy patron złoty, * Mikołaj święty z darami * Doczesnemi i wiecznemi.
2. Już więc nie łkajcie nędzą otoczeni * Dla niedostatku okrutnie strapieni; * W rękach świętego patrona * Gotowa dla was obrona.
3. A któż nie widzi, że Mikołaj święty * Nad nędzą ludzką miłosierdziem zdjęty, * Śpieszy na pomoc ubogim * Z obfitym skarbem i drogim.
4. On trzema Panom daje złota dary, * By niedostatek i nędzę pokryły, * A uniknęły światowej * Rozpusty dla nich gotowej.
5. On podczas głodu żywi lud ubogi * Osobą swoją wychodzi na drogi, * Na których żywności skupuje, * Gdzie taki cud Bóg sprawuje.
6. Że na okręcie nie ubywa temu * Zboża, który go sprzedaje świętemu, * Lecz w jednej dziwnie jest mierze, * Choć go nie mało lud bierze.
7. Nie tak swój swego w nieszczęściu ratuje, * Jako Mikołaj chętnie opatruje * Lud w niedostatku będący, * O wspomożenie proszący.
8. Niech powie Mira, miasto tak nazwane, * Jak wielkie dary, łaski wyświadczane * Od Mikołaja miewała * Za co Bogu dziękowała.
9. Nie schodzi owym na szczęśliwym byciu, * Ktorzy wzywają Mikołaja w życiu, * Mają od niego co trzeba, * Jednego czekają: nieba.
10. Więc i my w nędzy wołamy do Ciebie, * Patronie święty, ratuj nas w potrzebie, * Bądź nam na pomoc skwapliwy, * W darach swoich szczodrobliwy.
11. Uproś u Boga wcześnie wyżywienie, * Broń od ubóstwa, przynieś dobre mienie; * Miej o nas pilne staranie, * Słysząc pokorne wzdychanie.
12. Oprócz doczesnych zjednaj wieczne dary, * Uproś grzechowej odpuszczenia kary, * Abyśmy z Twojej opieki * Chwalili Boga na wieki.

[Hrabia Radwan]

Melodya (Magdalena Stawowy, Kult świętego Mikołaja w Pierśćcu i jego wymiar muzyczny, w: Krystyna Turek, Bogumiła Mika (red.), Pieśń na Śląsku. Stan zachowania i funkcje w kulturze, Kraków 2004, s. 124):