Pochwalmyż wszytcy społem [nuty 4-głos Szamot.]

[knrdsk1]

Pochwalmyż wszytcy społem Pana Boga z tego, że na świat zesłać raczył Syna jedynego; Tegoż Panna Marya w Betleem porodziła, Jezusa miłego, i w pieluchy powiła, a do żłobu włożyła Króla niebieskiego.
Bylić w onej krainie pastyrze pasący; i stanął Anioł przy nich, tako k'nim mówiący: Wesele wam objawiam, narodził się Krystus Pan; to znamię weźmiecie: że w Dawidowym mieście w żłobie leżące dziecię powite najdziecie.
Nagleć z onem Aniołem i niebieskie rzesze z niewymownem weselem wzespół zebrawszy się Pana Boga chwalili, a tak głosem mówili: ,,Bądźże wieczna chwała Bogu na wysokości; ludziom w ziemskiej niskości pokój, dobra wola!"
Mędrcy, iż na wschód słońca gwiazdę Jego widali, przyszli do Jeruzalem, o nim się pytali; potym do Betleem szli, tam dzieciątko naleźli, modlili się Jemu; Dalić Mu też i pocztę: złoto, kadzidło, mirrę, Królowi wiecznemu.

[MaciejKalita]

zwrotka 5 i 6
Jako było w zakonie żydom przykazano,
By każde, ósmego dnia, dziecię obrzezano,
Jego też obrzezali,
Jezus mu imię dali,
Bo-ć jest nasz Zbawiciel.
Dla tego-ć się narodził,
Aby nas wyswobodził,
Wierny Odkupiciel.
6.
Gdy go ofiarowali do kościoła Bożego,
Sprawiedliwy Symeon wziął na łokcie jego,
Chwaląc Boga rzekł jawnie:
Już puść w pokoju, Panie,
Służebnika swego,
Abowiem już uznały
Oczy moje, widziały
Zbawiciela twego.

muzyka: Wacław z SZAMOTUŁ
(1526? – 1560?)
prawdopodobny autor tekstu: Jakub IŁOWSKI (Jakub z Iłży)
(XVI w.)

Pochwalmyż wszytcy społem Pana Boga z tego
Pieśń o Narodzeniu Pańskim
Kancjonał Puławski (Kraków, 1556)