Pójdźmy wszyscy do stajenki [nuty]

Zaczęty przez Tomek Torquemada, 05-05-2007, 22:45:31

Poprzedni wątek - Następny wątek

Tomek Torquemada

Pójdźmy wszyscy do stajenki,
Do Jezusa i Panienki.
Powitajmy Maleńkiego
I Maryję, Matkę Jego!

Witaj, Jezu ukochany,
Od Patriarchów czekany,
Od Proroków ogłoszony,
Od narodów upragniony!

Witaj, Dziecineczko w żłobie,
Wyznajemy Boga w Tobie,
Coś się narodził tej nocy,
By nas wyrwać z czarta mocy!

Witaj, Jezu nam zjawiony,
Witaj, dwakroć narodzony:
Raz z Ojca przed wieków wiekiem,
A teraz z Matki człowiekiem!

Któż to słyszał takie dziwy?
Tyś człowiek i Bóg prawdziwy.
Ty łączysz w Boskiej Osobie
Dwie natury różne sobie.

Tyś świat stworzył, a świat Ciebie
Nie poznał, mając wśród siebie.
Idziesz dla jego zbawienia,
On Ci odmawia schronienia.

Za to u świata ubogich,
Ale w oczach twoich drogich,
Pastuszków, którzy czuwali,
Wzywasz, by Cię przywitali.

O, szczęśliwi pastuszkowie,
Któż radość waszą wypowie!
Czego ojcowie żądali,
Wyście pierwsi oglądali!

O, Jezu, nasze kochanie,
Czemu nad niebios mieszkanie
Przedkładasz nędzę, ubóstwo
I wyniszczasz swoje Bóstwo?

Miłości to Twojej dzieło
Z miłości początek wzięło.
By nas zrównać z Aniołami,
Poniżasz się między nami.

Obietnica w raju dana
Dziś została wykonana.
Boże, jakżeś miłosierny,
W darach hojny, w słowach wierny.

Spraw to, Jezu, Boskie Dziecię,
Niech Cię kochamy nad życie.
Niech miłością odwdzięczamy
Miłość, której doznawamy.

Święta Panno, Twa przyczyna
Niech nam wyjedna u Syna,
By to Jego Narodzenie
Zapewniło nam zbawienie.

Rorantysta

nieco dłuższy tekst wg: Ks. Jan siedlecki, Śpiewnik Kościelny, wydanie jubileuszowe, 1928

Pójdźmy wszyscy do stajenki

1. Pójdźmy wszyscy do stajenki, * Do Jezusa i panienki: * Powitajmy Maleńskiego * I Maryję, Matkę Jego.
2. Witaj, Jezu ukochany, * Od Patryarchów czekany, * Od Proroków ogłoszony, * Od narodów upragniony.
3. Witaj Dziecineczko w żłobie, * Wyznajemy Boga w Tobie, * Coś się narodził tej nocy, * Byś nas wyrwał z czarta mocy.
4. Witaj Jezu nam zjawiony; * Witaj dwakroć narodzony, * Raz z Ojca przed wieków wiekiem, * A teraz z Matki człowiekiem.
5. Któż to słyszał takie dziwy?! * Tyś człowiek i Bóg prawdziwy, * Ty łączysz w Boskiej Osobie * Dwie natury różne sobie.
6. Tyś świat stworzył, a świat Ciebie * Nie poznał, mając wśród siebie. * Idziesz dla jego zbawienia, * On Ci odmawia schronienia.
7. Zato u świata ubogich, * Ale w oczach Twoich drogich, * Pastuszków, którzy czuwali, * Wzywasz, by Cię przywitali.
8. O szczęśliwi pastuszkowie, * Któż radość waszą wypowie * Czego Ojcowie żądali, * Wyście pierwsi oglądali.
9. Obietnica w raju dana * Dziś została wykonana. * Boże! jakżeś miłosierny, * W darach hojny, w słowach wierny.
10. Takeś świat ten umiłował, * Iżeś Syna nie żałował, * Zesłałeś Go na cierpienia, * Od samego narodzenia.
11. O Jezu nasze kochanie, * Czemu nad niebios mieszkanie * Przekładasz nędzę, ubóstwo, * I wyniszczasz Swoje Bóstwo?
12. Miłości to Twojej dzieło * Z miłości początek wzięło. * Byś nas zrównał z Aniołami, * Poniżasz się między nami.
13. Spraw to Jezu, Boskie Dziecię, * Niech Cię kochamy nad życie, * Niech miłością odwdzięczamy, * Miłość, której doznawamy.
14. Święta Panno, Twa przyczyna * Niech nam wyjedna u Syna, * By to Jego narodzenie * Zapewniło nam zbawienie.

knrdsk1