Pan z nieba i z łona Ojca przychodzi [nuty]

Zaczęty przez Pablo, 07-07-2007, 15:03:52

Poprzedni wątek - Następny wątek

Pablo

Pan z nieba i z łona Ojca przychodzi, * oto się z Maryi dziś Jezus rodzi; * łaski przynosi temu, kto prosi, * odpuszcza grzechy, daje pociechy; * o Panie nasz święty, cud niepojęty!

2. Przystąpmy do Tego z swymi prośbami, * którego oczęta spłynęły łzami; * niech łaska, Boże, Twoja wspomoże, * zlituj się, Panie, oddal karanie * od nas grzesznych ludzi, gdy trąba wzbudzi!

3. Pamiętaj na dobroć! Co się to stało, * żeś przyjął z Maryi, Bóg, ludzkie ciało? * Panna nosiła, Panna powiła, * prości pasterze czcili Cię szczerze, * monarchy witali, gdy Cię poznali.

4. O Panie! Tyś z Ojca, Tyś światło z Boga, * ubogiś i Matka Twoja uboga * te czynią kroki Boskie wyroki, * aby stworzony człowiek korony * dostąpił przez Ciebie i mieszkał w niebie.

Rorantysta

#1
Tekst kolędy wg rękopisu karmelitańskiego z XVIII w.
(nr 243, s. 345-346)

243. PIEŚŃ

Pan z nieba i z łona Ojca przychodzi,
oto się z Maryi dziś Jezus rodzi,
łaski przynosi, kto o nie prosi,
odpuszcza grzechy, daje pociechy.
O Panie nasz święty,
cud niepojęty.

Przystąpmy do tronu z swymi prośbami,
którego oczęta spłynęły łzami.
Niech łaska, Boże, Twoja wspomoże,
zlituj się, Panie, oddal karanie
od nas grzesznych ludzi,
gdy trąba wzbudzi.

Pamiętaj na dobroć, co się to stało,
żeś przyjął w Maryi nikczemne ciało.
Panna nosiła, Panna powiła,
grzały pieluszki, czcili pastuszki,
monarchy witali,
gdy go poznali.

A siano i żłobek, i bydląt dwoje *)
bawiły pieszczotne ciałeczko Twoje,
powieczki z łzami jakby perłami
przy piersiach snęły, gdy zatonęły.
Sam robaczek w głodzie,
a świat w wygodzie.

O Panie Tyś z Ojca, Tyś światło z Boga,
ubogiś i Twoja Matka uboga.
Te czynią kroki Boskie wyroki,
aby stworzony człowiek korony
dostąpił przez Ciebie
i mięszkał w niebie.

Wejźrzyj o nadziejo, dawco zbawienia,
na nędznych ubogich, któremu pienia
oddają zorze, ziemia i morze,
co tylko czuje, kołem się snuje.
Jan jeszcze w żywocie
znał Cię w istocie.

Te same czyniemy Tobie i Twemu
Ojcu i Duchowi w Bóstwie równemu
brzmiące okrzyki, przez swe języki
głębokie dzięki, święty na wieki,
troisty, jedyny
odpuść nam winy.

Chwała bądź na niebie na wysokości,
a zaś ludziom pokój na tej niskości.
Przez narodzenie Twoje Jezusie
odpuść nam grzechy, proszem, zmiłuj się,
Józef i Maryja
błagajcie Syna. Amen

----------
*) uzupełnione po wpisach Miry i tomas_wawa

Rorantysta

#2
Nuty wg rękopisu (widoczne po zalogowaniu):

Mira

W moim modlitewniku ("Chwalcie Pana") jest jeszcze jedna zwrotka - czwarta w kolejności:

A siano i żłóbek i bydląt dwoje
Bawiły pieszczone ciałeczko Twoje;
Powieczki łzami, jakby perłami
Przy piersiach schnęły, gdy zatonęły.
Sam robaczek w głodzie,
A świat w wygodzie.

tomas_wawa

#4
Zwrotkę, o której pisze Mira, zawiera także Dostateczny śpiewnik kościelny wraz z książką modlitewną z 1882 r. (pieśń nr 76), nie ma natomiast zwrotki, która w Rękopisie karmelitańskim kończy kolędę:

1. Pan z nieba i z łona Ojca przychodzi, * Oto się z Maryi dziś Jezus rodzi; * Łaski przynosi, kto o nie prosi, * Odpuszcza grzechy, daje pociechy; * O Panie nasz święty, cud niepojęty!

2. Przystąpmy do Tego z swemi prośbami, * Którego oczęta spłynęły łzami; * Niech łaska, Boże, Twoja wspomoże; * Zlituj się, Panie, oddal karanie * Od nas grzesznych ludzi, gdy trąba zbudzi!

3. Pamiętaj na dobroć, co się to stało, * Żeś przyjął z Maryi nikczemne ciało; * Panna nosiła, Panna powiła, * Grzały pieluszki, czcili pastuszki, * Monarchy witali, gdy Cię poznali.

4. A siano i żłóbek, i bydląt dwoje, * Bawiły pieszczone ciałeczko Twoje; * Powieczki łzami, jakby perłami, * Przy piersiach snęły, gdy zatonęły, * Sam robaczek w głodzie, a świat w wygodzie.

5. O Panie! Tyś z Ojca, Tyś światło Boga, * Ubogiś i Matka Twoja uboga: * Te czynią kroki, Boskie wyroki, * Aby stworzony człowiek korony * Dostąpił przez Ciebie i mieszkał w niebie.

6. Wejrzyj, o nadziejo, Dawco zbawienia, * Na nędznych ubogich, któremu pienia * Oddają zorze, ziemia i morze, * Co tylko czuje, kołem się snuje, * Jan jeszcze w żywocie, znał Cię w istocie.

7. Te same czynimy Tobie i Twemu * Ojcu, i Duchowi w Bóstwie równemu, * Brzmiące okrzyki, przez swe języki, * Głębokie dzięki, Święty na wieki, * Troisty, jedyny, odpuść nam winy.

Rorantysta

Mój błąd. Podczas przepisywania kolędy z wydania źródłowego rękopisu karmelitańskiego opuściłem jedną zwrotkę.  Uzupełniam teraz.

knrdsk1