Droga Krzyżowa (Zastanów się chrześcijanie) [mp3] [nuty]

[TomekBaranek]

 Rozpoczęcie
1.Zastanów się, chrześcijanie, na chwilką małą,
Zastanów się, a pójdziemy Drogą Krzyżową,
Mękę Pańską rozważać,
Za grzechy łzy wylewać,
Także duszom zmarłych wiernych w czyśćcu pomagać.

2.Chrystusa Pana czcicielu, co nieba szukasz,
A rozkosze tego świata w nienawiści masz,
Pójdź sam, nabożnie śpiewaj,
Za grzechy łzy wylewaj,
Jezusa bolesną drogę sobie rozważaj.

3.Będziemy wszyscy społecznie Jezusa prosić,
Za dusze w czyśćcowych mękach pilno się modlić,
Bo gdy my też pomrzemy,
A tam się dostaniemy,
Tej pomocy z utęsknieniem czekać będziemy.

4.Bo w tych to czyśćcowych mękach, mogę rzec śmiele,
I że już tak każdy z nas ma swe przyjaciele,
Co z żałością wołają,
Z nas pomocy żądają:
Ach, zmiłujcie się nad nami, bracia kochani.

5.Ach, wspomnijcie na rodziców, córki, synowie,
Którzy to już przez wiele lat są na kirchowie,
Swe majątki, co mieli,
Tu wam je zostawili,
Nic innego, prócz modlitwy was upraszali.

6.Pójdźmy teraz, chrześcijanie, Drogą Krzyżową,
Bo rodzice i pokrewni pomocy proszą,
Jeśli w czyśćcu zostają,
Tej pomocy żądają,
Bo tam cierpią we dnie, w nocy, proszą pomocy.

7. Są także i dusze w czyśćcu bardzo strapione,
Które już od wszystkich ludzi są opuszczone,
Te żałośnie wołają,
Dla Boga nas błagają;
Zmiłujcie się, wybawcie nas z tego więzienia.

8. Tę świętą Krzyżową Drogę kto odprawuje,
Za dusze w czyśćcu cierpiące ją ofiaruje
Mękę rozpamiętywuje,
Nabożnie pokutuje,
To po śmierci dusza jego do nieba przejdzie.

9. Pójdźmy teraz, chrześcijanie, wszyscy społecznie,
Będziemy sobie rozważać z żalem serdecznie:
Jezusa umęczenie,
I z krzyżem prowadzenie,
Byśmy za to otrzymali wieczne zbawienie.

Stacja I
1. Słuchaj człowiecze dekretu, jak się rozlegał,
Który Piłat na Jezusa nieprawnie wydał,
Aby Jezus niewinny
Był z krzyżem prowadzony,
Aby był na nim przybity, z nim postawiony.

2. Ach, cóżeś najmilszy Jezu złego uczynił,
Że Cię Piłat jak złoczyńcę na śmierć osądził?
Wszystkimś był dobrotliwy
Łaskawy, litościwy,
Za cóż masz być krzyżowany, Jezu kochany?

Stacja II
1. Już Jezusa z miasta wiodą kaci okrutni.
Na ramiona Mu włożyli krzyż bardzo smutny;
Naśmiewają się z Niego
Z Jezusa niewinnego,
Chociaż wiodą cierpliwego i zranionego.

2. Przetoż się biedni grzesznicy nie urażajmy,
A krzyż, co na nas włożony, dzielnie dźwigajmy.
Znośmy tu w cierpliwości
Wszelkie ludzkie przykrości;
Te nam dopomagać będą w wiecznej radości.

Stacja III
1. Tu Jezus bardzo zmęczony pod krzyżem pada,
Wskutek zajadłości katów sobą nie włada.
Także wieniec cierniowy
Krzyżem wbity do głowy;
Jaki to ból był okrutny, któż to opowie?

2. Ach biada nam chrześcijanie, to nasza wada,
Iże najmilszy Zbawiciel pod krzyżem pada.
Myśmy Go powalili
Kiedyśmy w grzechach żyli,
Myśmy Mu te ostre ciernie do głowy wbili.

Stacja IV
1. Nowa boleść Jezusowi w sercu powstała,
Kiedy Go Bolesna Matka z krzyżem spotkała.
Miecz przeraził Jej serce
Gdy Go widzi w tej męce,
A On jeszcze błogosławi najmilszej Matce.

2. Ach, bolesne dwie osoby: Jezus, Maryja...
Jak okrutna boleść Wasza w ten to czas była...
Któryż język wypowie
Wasze boleści obie?
Jakeście Wy w tych boleściach żywi zostali?

Stacja V
1. Jezus od wielkich boleści z krzyżem się zmaga,
Oto Szymon Cyrenejczyk już Mu pomaga.
Miłości dostępuje
Że Panu posługuje,
Bo sobie przez tę posługę niebo gotuje.

2. Oto masz przykład, człowiecze, Szymona tego,
Jak on Jezusa podpierał w boleściach Jego.
Co z najmniejszch jednemu
Uczynisz ubogiemu,
To uczynisz Jezusowi skatowanemu.

Stacja VI
1. A gdy Jezus z ciężkim krzyżem z miasta wychodzi,
Oto Weronika święta k'Niemu podchodzi.
Całego zranionego
Okrutnie skrwawionego,
Otarła ta cna niewiast do rąbka swego.

2. Weronika otrzymała wielką nagrodę,
Że przyniosła Jezusowi miłą ochłodę:
Dał jej swą twarz skrwawioną
Na chustce wyrażoną.
Ach, jak bardzo to niewiasta jest nagrodzoną.

Stacja VII
1. Tutaj Jezus osłabiony drugi raz pada,
Tak pod okrutnym ciężarem sobą nie włada.
W bramie Jezus kochany
Od tłumu podeptany,
Aby prędko z krzyżem powstał, jest przymuszany.

2. O mój Jezu dobrotliwy, z Tobą upadam,
Gdy Twe okrutne boleści w mym sercu badam.
Popatrz się duszo moja
Jaka jest pycha twoja,
Żeś tu Jezusa na ziemię twardą rzuciła.

Stacja VIII
1. Gdy Go pobożne niewiasty z krzyżem widziały,
Iże Jezus był niewinny, nad Nim płakały.
On z wdzięcznością spoglądał
Łaskawie je zagadnął,
Ale od katów okrutnych spokoju nie miał.

2. Obejrzyj się tu, człowiecze, na Zbawiciela:
Nie każe nad sobą płakać, choć cierpi wiele.
Ale tak nad grzechami
Jak też i nad synami,
Którzy są Mu okrutnymi teraz katami.

Stacja IX
1. Kiedy Go na górę wiedli zajadli kaci,
Upada znowu pod krzyżem, gdy siły traci.
Odpocząć Mu nie dali
Lecz Go wszyscy kopali,
Ażeby Go jak najprędzej ukrzyżowali.

2. Zatrwóż się, gdy widzisz Pana, o serce moje,
Jako On trzeci raz pada za grzechy twoje.
Już On powstać nie zdolny
Kat Go ciągnie swawolny...
Coś Ty, o Jezu, wycierpiał, któż to opowie?

Stacja X
1. Już na górze Kalwaryi Jezusa mają;
Okrutni oprawcy szaty z Niego zdzierają.
Drudzy napój podali
Ocet, żółć rozmieszali:
Takim napojem Jezusa poczęstowali.

2. Na jak wielką Jezus hańbą był narażony,
Kiedy tak przed mnóstwem ludzi stał obnażony.
Wszyscy grzeszni patrzajcie
Jezusa oglądajcie,
Jego niebiańską pokorę tu podziwiajcie.

Stacja XI
1. Obaczcie tu chrześcijanie Pana Jezusa!
Czy się do płaczu z żałości serce nie wzrusza,
Kiedy widzisz, człowiecze
Jako tu z ran krew ciecze,
Kiedy kaci przybijają nogi i ręce.

2. Ach spojrzyj tu grzeszniku sercem skruszonym,
Uważ, jak niewinny Jezus za cię skrwawiony!
Dał przybić race, nogi
Okrutnie na krzyż srogi,
Gwoźdźmi nie zaostrzonymi i zbyt grubymi.

Stacja XII
1. Oto kończy życie swoje Jezus kochany!
Już na krzyżu za nas grzesznych zamordowany...
Pod krzyżem Maria z Janem
Uczniem Jego kochanym,
Płaczą, ręce załamują nad zmarłym Panem.

2. Jezus na krzyżu umiera, patrzmy na Niego!
Ach zapłaczmy, bo to za nas, za nas każdego...
Jezus wcale bez winy
Kona przez trzy godziny;
Ach zapłaczmy, On umiera z naszej przyczyny.

3. Przystąpcie bliżej grzesznicy pod ten krzyż srogi,
Stoi tu Matka Bolesna i uczeń drogi.
Krew święta na nich ciecze
Uważ sobie człowiecze,
Jaką boleść ta Matuchna miała w swym sercu.

4. Pan Jezus do Matki zwrócił słów swych ostatki
I przemówił do Niej czule, Najmilszej Matki:
"Dobranoc Ci winszuję
Z świata już ustępuję;
Weźże tego ucznia mego za syna swego".

Stacja XIII
1. Już zdejmują martwe ciało święci mężowie,
Ach, jak wielki smutek mają, któż to wypowie?
Na łono Matki dają
Ręce, nogi trzymają,
Wszyscy o zmarłego Pana łzy wylewają.

2. "Ach ja Matka zasmucona, cóż ja czynić mam?
Gdy ciało Syna zmarłego na łonie trzymam.
Uważcie wszystkie matki
Gdy płaczecie o dziatki,
Ileż bardziej ja żałosna bez mego Syna"...

Stacja XIV
1. Przypomnij sobie człowiecze u grobu tego,
Kiedy tu widzisz Jezusa pochowanego pokonanego.*
Pogrzeb tu życie twoje
Zostaw tu grzechy swoje,
Uważ, jako krwi płynęły obfite zdroje.
2. Popatrz, Matka Jezusowa osierocona
Płacze rzewnie, bo przez wszystkich jest opuszczona.
Jezus to dla nas umarł
Do nieba drogę otwarł:
Przetoż Mu oddajmy dzięki za Jego męki!

Zakończenie
1. Przyjmij Jezu najłaskawszy tę naszą drogę,
W której żeśmy rozważali Twe męki srogie.
Przez Twoje boleści
Pomóż nam do wieczności,
Abyśmy Cię oglądali w wiecznej radości.

2. A Ty, o Matko Bolesna, swymi prośbami,
Kiedy nam ustaje mowa, wstaw się za nami.
Bądź przy naszym skonaniu
Duszy z ciałem rozstaniu,
Bądź nam, Matko, z Synem Twoim przy umieraniu.

Tekst i melodia za: A. Chadam, Śpiewnik Kalwaryjski, Kalwaria Zebrzydowska 1984, s. 80-87
* 23 maja 2018 - dokonano poprawki na podstawie zgłoszenia przez uważnego Użytkownika - w tekście "Śpiewnika Kalwaryjskiego" rzeczywiście widnieje tekst dla XIV stacji: "Kiedy tu widzisz Jezusa pokonanego" - jednak Pan Jezus nie został przecież pokonany!, a XIV stacja służy rozważaniu Jego POCHOWANIA. We wszystkich pozostałych miejscach gdzie udało się odnaleźć tekst tej Drogi Krzyżowej, także występuje odniesienie do pochówku, czyli "pochowanego".

Melodia do posłuchania: http://piesni-nabozne.tumnus.info/zastanowsie.html

[knrdsk1]

Malodia wg Śpiewnika Kalwaryjskiego:

[tomas_wawa]

Zupełny śpiewnik i książka do nabożeństwa, 1898 r. podaje jeszcze jedną zwrotkę na rozpoczęcie:

10. Obróć oczy na Jezusa, duszo pobożna, * Jak tu, w ogrodzie oliwnym na twarz upada * I od smutku omdlewa, * Cały się krwią oblewa, * W ciężkości swej Boga Ojca na pomoc wzywa.

Nieco inaczej brzmią także zwrotki przeznaczone na zakończenie:

1. Przyjmij, Jezu najłaskawszy te nasze trudy, * Przez któreśmy rozważali męki okrutne, * Przez te Twoje boleści, * Pomóż nam do wieczności, * Abyśmy Cię oglądali wiecznie w radości.
2. A Ty, najświętsza Marya, Matko Bolesna, * Kiedy nam ustanie mowa, przybądź pocieszna, * Bądź przy naszem skonaniu, * Z duszą w ciele rozłączeniu, * Bądź nam Matko z Synem Twoim przy umieraniu. Amen.

[Tradycja.Poznań]

Malodia wg Śpiewnika Kalwaryjskiego:

W załączniku melodia ze Śpiewnika Kalwaryjskiego, 1984: MIDI, nuty PDF i MuseScore spakowane w archiwum ZIP.