Jacek, św.: O Jacku święty z pałacu Boskiego

[knrdsk1]

Siedlecki Wyd. XXXIX, 1994 r.

1. O Jacku święty, z pałacu Boskiego, * Odziany chwałą domu niebieskiego, * Oświeć promieniem Twej świątobliwości, * Serca ciemności.

2. Wzór Dominika przykładny świętego * I chęć gorąca zbawienia ludzkiego * Ciebie zrodziły zakonowi cnemu * Kaznodziejskiemu.

3. Jasnąś był świecą życiu pobożnemu, * Szerokąś sławą plemieniu polskiemu, * Któremuś Ty jest Patronem uznany, * Jacku wybrany.

4. O Jacku święty! z Twojej szczęśliwości * Podaj lekarstwo naszej ułomności, * Dźwigaj w trudnościach swe niegodne syny, * Odproś nam winy.

5. I dopomóż nam zasługami swymi, * Byśmy przebywać mogli wiecznie z tymi, * Którym dał niebo Pan Jezus łaskawy * Za dobre sprawy

[knrdsk1]

Wersja oryginalna, z:
"Nabozne Piesni ..." Br. Błażeja Dereya (1645)

                       PIESN SZOSTA.
                         O S. IACKU
          PATRONIE KROLESTWA POLSKIEGO.
                    Notę ma własną.

Swięty JACYNCIE z Pałacu Boskiego,
    Odziany chwałą dworu Niebieskiego,
    Oświeć promieniem twey świątobliwośći:
                                            Serca ciemnośći.
Dom Odrowążow Szlachetny, y dawny,
    Y wzor Swiętego Dominika Sławny,
    Ciebie wystawił, Zakonowi cnemu,
                                            Kaznodźieyskiemu.
Byłeś przykładem żyćiu Pobożnemu,
    Imieniem świetny plemieniu Polskiemu,
    Za cudotwórcęś od świata uznany,
                                            JACKU wybrany.
Znacżny w naukach y w dźiłach zakonnych,
    Wiaryś naucżał narodow postronnych,
    Z ćiebie cnot wszelkich wźięły grunty mocne,
                                            Kraje pułnocne.
Przeszedłeś Moskwę, Litwę, Kśięstwo Ruskie,
    Czechy, Morawę, Sląsko, miasta Pruskie,
    Czartom z paszcżęki dusze wydźierając,
                                            Bogu oddaiąc.
Strasznym kazaniem y pełnym mądrości,
    Wiodłeś odstępne do wiary iedności,
    A twa nauka miała dowod taki
                                            Cuda y znaki.
Przez cię nabyli ślepi wzroku swego,
    Przez cię słyszeli głuszy, tyś niemego
    Język rozwiązał, y czartem strapieni,
                                            Są uwolnieni.
Kalika, chromy, cżęsto zdrowonogi,
    Z wiarą nawiedzał twoie święte progi,
    Suchy, strętwiały, y w każdey niemocy,
                                            Doznał pomocy.
Bystro płynąca nie raz rzeka tobie,
    Cnotę usługi pokazuiąc w sobie,
    Nad podziwienie choć inszych topiła,
                                            Drogęć cżyniła.
Płaszcż twoy za nawe, tyś sam przewoźnikiem
    Był twoiey Braciey, a szumem y rykiem
    Zakrętneć wiry drogi nie broniły,
                                            Jak mostem były.
Pod Wissogrodem y dziś Wiślne stoki
    Spłokać nie mogą, gdzieś stawiał swe kroki,
    Ścieszek swych posług, ktoreć wyrządzały,
                                            Gdy cię dzwigały.
Żeglarz pływaiąc z nakładem powodzie,
    Żołnierz y hetman, cżęsto w swey przygodzie,
    Ciebie wzywali, a tyś ich ratował,
                                            Śmierci uchował.
Na polach zboża wichrami zwalone,
    Y gęstym gradem w drobiazg pokruszone,
    Tyś ie przywracał do pierwszey całości,
                                            Kłosow plenności.
Tyś grzesznych bronił od plag Boskiey kary,
    Na to pomocne były twe ofiary,
    Od okow śmierci wielu Bog wyrywał,
                                            Gdyś go w tym wzywał.
Królowa Niebios ciebie upewniła,
    Że iey Synowi zawsze wdźięcżna była,
    Twa prośba, y twoy żywot bez nagany,
                                            Bogu oddany.
W ślubach Zakonnych Czterdźieśći lat trwaiąc,
    W gorącey Boskiey służbie nie ustaiąc,
    Przyszła godźin i twoich prac zapłaty,
                                            Wiecżnemi laty.
A tak cna dusza wyszła z ćiała twego,
    W dźień Wniebowźięćia Matki Naywyzszego,
    Doktorow, Panien, dwoiakiey korony,
                                            Chwałąś ucżcżony.
Jeśliby komu nie dość się tu zdało,
    Co się o tobie JACYNCIE śpiewało,
    Zdarz, że wycżerpnie z Ksiąg twych świętych dzieiow,
                                            Y z Kaznodźieiow.
Szczęśliwy Krakow, y nader fortunny,
    Ktory iest strożem twey JACYNCIE Trumny,
    Niech dla twych zasług Bog strzeże wszystkiego,
                                            Państwa Polskiego.
O JACKU święty z twey doskonałości,
    Day nam brać przykład prawey pobożności,
    Zawżdy nas ratuy twe niegodne syny,
                                            Odproś nam winy.
Zastaw się za nas zasługami swemi,
    Żebysmy wiecżnie mieszkać mogli z temi,
    Ktorym dał niebo Pan JEZUS łaskawy,
                                            Za dobre sprawy.
Chwała bądź Bogu w TROYCY iedynemu,
    Oycu, Synowi Duchowi świętemu,
    Ktory na wieki kroluie z swoiemi,
                                            W niebie świętemi. Amen.

V. Pomniy Oycze święty Jacynćie: na krewkośći nasze.
R. Stoiąc przed Sędzią Naywyzszym: ratuy nas twymi sługami.

                            MODLITWA.
    Boże, ktoryś Błogosławionego JACKA Wyznawcę twe-
go, u ludźi rożnych narodow, świątobliwością ucżyn-
ków, y cudów chwałą wsławić racżył; day nam abysmy się ie-
go przykładami ku lepszemu odnawiali, y w przeciwnośćiach
abysmy od niego byli wspomagani.     Przez Chrystusa Pana
naszego.     R. Amen.