Kazimierz, św.: Kazimierzu przewyborny

[Pablo]

Kazimierzu przewyborny,
Młodzieńcze czyste, pokorny,
Niegdyś Polski królewiczu,
A teraz nieba Dziedzicu.

2. Ozdobo kraju naszego,
Wzorze cnót wieku młodego,
Któż może ku Twe chwale
Uwielbiać Cię doskonale?

3. Gdyż Ty w małości dziecięcej,
W rozkoszy życia książęcej,
Zupełnie światem wzgardziłeś,
A w Bogu się zatopiłeś.

4. Chwałę Jezusa miłego,
I Maryi Matki Jego,
Całą siłą pomnażałeś,
Na tej i w nocy czuwałeś.

5. A ciało Twoje pieszczone,
Jak srodze było martwione
Postami, dyscyplinami,
Ostremi włosiennicami.

6. Tak syn królewski na dworze,
Jak w pustelniczej komorze,
Pełen cnót bogomyślności,
Bogu służy w swej młodości.

7. Wreszcie chorobą złożony,
Gdy był ku złemu nęcony,
Wolał niewinnie umierać,
Niż przez grzech zdrowie odbierać.

8. O Boże! jakżeś łaskawy,
Gdy święte sług Twoich sprawy
Tak wielce sobie szacujesz,
Iż ich w niebie koronujesz.

9. Przez Kazimierza zasługi
Odpuść grzechów anszych długi:
Zbaw nas od wszelkiego złego,
Doczesnego i wiecznego.

10. Uproś święty Kazimierzu,
Abyśmy z Bogiem w przymierzu,
Trwali wiernie i statecznie,
Potem w niebie żyli wiecznie.

(za: Kantyczki. Kolędy i pastorałki w czasie świąt Bożego Narodzenia po domach śpiewane z dodatkiem pieśni przygodnych w ciągu roku używanych. Ułożył Karol Miarka, Mikołów-Warszawa, 1911)