Zbawiciela chwal Syjonie (Lauda Sion Salvatorem)

Zaczęty przez knrdsk1, 09-08-2007, 08:45:41

Poprzedni wątek - Następny wątek

knrdsk1

Zbawiciela chwal, Syjonie, W hymów i kantyków tonie,
Wodza i pasterza.

Z całej duszy chwal Go śmiało, Gdyż przewyższa wszystko chwałą
I co pieśń zamierza.

Przedmiot chwały dziś przedziwny, Chleb żyjący i pożywny
Będzie opiewany,

Co przy świętej uczty stole Był w dwunastu uczniów kole
Najprawdziwiej dany.

Niech pieśń jasna i donośna, Pełna wdzięku i radosna
Cieszy nas po społu,

Gdyż obchodzim dzień świąteczny, By w pamięci ważyć wieczny
Prawzór tego stołu.

Ucztą tą Król nowy dawa Nowej Paschy nowe prawa
I dawna ustała.

Przed nowością przeszłość znika, Cień od prawdy precz umyka,
Światłość noc wygnała.

Co Pan czynił przy wieczerzy, Rzekł, że czynić nam należy
Dla Jego wspomnienia.

Pouczani tą godziną, Przemieniamy chleb i wino
W ofiarę zbawienia.

Jest pewności naszej skała, Że się chleb przemienia w Ciało,
Wino Krwią się staje,

Chociaż myśl i wzrok nie pojmie, Wiara naszych dusz rękojmią,
Wbrew jawie nam daje.

Pod różnymi postaciami, Zewnętrznymi pozorami,
Skryty cud ogromny.

Ciało strawą, Krew napojem, Lecz Pan cały z bóstwem swoim,
W obu jest przytomny.

Przez biorących nie kruszony, Nie łamany, nie dzielony,
Cały w nich się mieści.

Bierze jeden, tysiąc bierze, Ten i ów w jednakiej mierze,
Nic nie ginie z treści.

Biorą dobrzy i grzeszniki, Lecz nierówne są wyniki,
Życie lub zagłada.

Dla złych śmierć, dla dobrych życie; Choć jednakie jest spożycie,
Jak różny los pada.

Hostii świętej okruszyna Niech ci wiernie przypomina,
Że to samo odrobina, Co całość ukrywa.

Nic nie dzieli się w przedmiocie, Tylko znak się kruszy w krocie,
Lecz nie w stanie i istocie Pana nie ubywa.

Oto boski chleb aniołów, Dla pielgrzymów wśród padołów,
Dla synowskich jeno stołów; Psom nie rzucać chleba.

Stare mieści go przymierze: Izaak dany w ofierze,
Jagnię na paschy wieczerzę, Manna ojcom z nieba.

O pasterzu, chlebie żywy, Jezu, bądź nam litościwy,
Nakarm nas i nie gub mściwy, Daj nam ujrzeć błogie dziwy
W żyjących krainie.

Znawco naszych dusz tajników, Co nas żywisz, śmiertelników,
Uczyń nas współbiesiadników, Współdziedziców i wspólników
W wybranych rodzinie. Amen. Alleluja.

knrdsk1