Witaj Dziecino Boże i człowieku [nuty]

[Rorantysta]

Kantyczka z XVIII-wiecznego rękopisu karmelitańskiego (s. 2-3)

2. Drugá.
Jak bas klucz

Witaj Dziecino, Boże i człowieku,
której czekali prorocy od wieku,
witaj pociecho narodu ludzkiego,
ozdobo ziemie i świata wszystkiego.

Pastuszkowie Cię ubodzy witali,
wół, osieł Panem i Stwórcą przyznali,
ptaszęta małe i leśne zwierzęta
oddawałyć cześć jak nieme bydlęta.

Więc my rozumne będąc kreatury,
na przywitanie Twoje wszystkie siły
chętnie łożemy i rozum, i wolą
aplikujemy z uprzejmości dolą.

Lilajże, lilaj i zasypiaj mile,
nie przerwąć senku nieprzyjazne chwile,
wczasuj się miła Dziecino bezpiecznie,
a nam spoczynek daruj w niebie wiecznie. Amen

[Rorantysta]

Nuty wg rękopisu (widoczne po zalogowaniu):

[Rorantysta]

Inne źródła tego utworu:

Rękopis z krakowskiego klasztoru Karmelitanek, sygn. 95 (tekst i melodia, 1722)
Rękopis karmelitanek krakowskich w zbiorach Biblioteki Jagiellońskiej, sygn. 3640 (tekst, 1722)

Wg: Barbara Krzyżaniak, Kantyczki z rękopisów karmelitańskich (XVII/XVIII w.), Konkordancje, s. 215