T: Gillar, Hoffmann, Śpiewnik dla ludu katolickiego oraz książka do nabożeństwa, 1900 r., pieśń nr 440.
1. Oto mię masz u nóg Twoich z miłosierdzia Swego, * Panie Jezu, obmyj mię Krwią Serca Twojego.
2. Wszak u Ciebie grzesznicy ten przywilej mają, * Że ich łaskawie przyjmujesz, gdy się nawracają.
3. Nawracam się ja szczerze do Ciebie, mój Panie, * Wyznaję grzechy moje i żałuję za nie.
4. Odpuść, proszę, przez Serce włócznią przebodzone, * Do którego grzesznemu wejście otworzone.
5. Cisnę się z Magdaleną, wchodzę razem z Piotrem, * Abym sobie zbawienie zjednał z dobrem łotrem.
6. Miłości niepojęta Jezusa mojego, * Jak wielka jest ku grzesznym dobroć Serca Twego.
7. Którą gdyby poznali na świecie żyjący, * Ludzie w marnościach świata serce swe mający.
8. O jakby się do Ciebie szczerze nawrócili, * I skłonności niedobre precz by odrzucili.
9. O Serce dobrotliwe, daj upamiętanie * Grzesznemu człowiekowi i z grzechów powstanie.
10. Oddajęć serce moje, weź je Jezu sobie, * Niechaj we dnie i w nocy ma spoczynek w Tobie!
Nuty nieco innego tekstu ale pieśń ta sama - wg Flaszy (1930)