T: Gillar, Hoffmann, Śpiewnik dla ludu katolickiego oraz książka do nabożeństwa, 1900 r., pieśń nr 449.
M I: Boże w dobroci
M II: Mycielski, nr 17.
1. Serce najsłodsze, Tobie niebo całe, * Bez przerwy składa pieśni uwielbienia * I biedna ziemia wznosi Tobie chwałę; * Boś Ty jej źródłem szczęścia i zbawienia.
2. Serce Jezusa na ziemi i w niebie * Niech wszystkie serca wiecznie chwalą Ciebie, * Króluj nad nami, ach, króluj wszechwładnie, * Ze czcią niech Tobie cały świat upadnie.
3. Serce najdroższe, ta głęboka rana, * Że Ty serc pragniesz tak wymownie woła, * Ach, miłość Twoja z niczem niezrównana, * Któż się wzywaniu Twemu oprzeć zdoła?
4. Serce najsłodsze, z Ciebie potok tryska * Krwi przenajdroższej, co grzechy zmazała, * Cierniowy wieniec Ciebie w koło ściska, * Nasza go ręka, złość nasza splatała.
5. Serce najdroższe, radości świątnico, * Z Ciebie zdrój szczęścia na tę ziemię płynie, * Tyś dla nas biednych pociechy krynicą * W smutnem wygnaniu na tej łez dolinie.
6. Serce najsłodsze, Tyś jest słońcem łaski, * Życia i mocy promienie rozsiewasz, * Ziemskim wędrowcom spuszczasz niebios blaski, * Na to wygnanie światła potok zlewasz.
7. Serce najsłodsze, Tyś tronem miłości, * Miłością rozpal serca wyziębione, * O to błagamy Twojej łaskawości * Przez Serce Maryi przebłogosławione. Amen.
