Przezacny, święty Patronie,
Polskich dzieci Opiekunie!
Witaj święty Kazimierzu,
Ty niebieski rycerzu!
Ciebie Polska urodziła,
Chlebem swoim wykarmiła,
Dała Ci swoje cnoty,
Te najdroższe klejnoty.
Z Jagiellonów ród Twój płynie,
Których imię w Polsce słynie;
Tyś ozdobą ich rodu
I Polskiego narodu.
Pogardziłeś dostatkami,
Dworem, państwem i zbytkami,
Żyłeś w świętej prostocie
W całym Twoim żywocie.
Byłeś ojcem dla ubogich,
Kmiotków, sierót i wdów mnogich;
Oni przez Cię zbawieni
I w niebie umieszczeni
Życie Twe było bez skazy,
Bez występku i bez zmazy,
I tak piękne, tak czyste,
Jak to niebo gwiaździste.
Módl się do Boga za nami,
Twymi grzesznymi ziomkami;
Podaj nam Twoją rękę
I skróć niedoli mękę.
Wstaw się i do Bożej Matki,
Za nas wszystkich, Polski dziatki,
Boś Ty Ją czcił w pokorze,
A Ona nam pomoże.
Śpiewnik X. Walczyńskiego
Za Śpiewnikiem XX Misyonarzy w Krakowie 1916 r.
