Powyższa Msza roratnia pochodzi ze śląskiego modlitewnika – „Drogi do nieba”. Nie wiem, czy znajdowała się już w jej pierwszym wydaniu (1903) opracowanym przez ks. Ludwika Skowronka (jak ktoś ma, może sprawdzić) ale wiem, że co najmniej na Śląsku Opolskim i Górnym Śląsku ta Msza to najczęściej spotykany śpiew podczas Mszy o Najświętszej Maryi Pannie w Adwencie. Właściwie w porządnych parafiach Mszę tę znają na pamięć zarówno stare dziadki i babcie, jak i dzieci – wierni raczej nie wyobrażają sobie, aby w czasie Rorat śpiewać coś innego. Mój proboszcz twierdzi, że śpiewał tę Mszę jako małe dziecko, a ten piękny śpiew był czymś, na co wyczekiwało się co roku. Oznacza to, że lud śpiewał to znacznie wcześniej niż komukolwiek śniło się o czymś takim jak NOM. To jest śpiew tradycyjny.
Tekst oparty jest zdecydowanie na formularzu Mszy roratniej z formy nadzwyczajnej (jednak jak łatwo zauważyć, formularz z formy zwyczajnej pochodzi z tego z formy nadzwyczajnej). Porównajcie sobie:
W Mszale rzymskim z dodaniem nabożeństw nieszpornych (Tyniec 1949) jest po polsku (ale miejmy na uwadze, że wtedy obowiązywał inny przekład Biblii, ponadto polskie tłumaczenie jest tylko dodatkowe):
INTROIT
Iz 45,8 O spuśćcie rosę, niebiosa, z góry! Obłoki niech ześlą z deszczem Sprawiedliwego. Niech się otworzy ziemia i zrodzi Zbawiciela.
Ps 85 (84),2 Łaskę okazałeś, Panie, ziemi swojej: przywróciłeś z niewoli potomków Jakuba.
V. Chwała Ojcu...
GRADUAŁ
Ps 24 (23),7 O bramy, podnieście wierzchy swoje i otwórzcie się wrota odwieczne, niech wnijdzie Król chwały.
Ps 24 (23),3-4 Któż godzien wstąpić na górę Pańską? Któż ma stanąć na świętym miejscu Jego? Człowiek niewinnych rąk i serca czystego.
ALLELUJA
Alleluja, alleluja.
Łk 1,28 Zdrowaś, Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą; błogosławionaś Ty między niewiastami.
Alleluja.
OFERTORIUM
Łk 1,28 i 42 Zdrowaś, Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą; błogosławionaś Ty między niewiastami, i błogosławiony owoc żywota twojego.
KOMUNIA
Iz 7,14 Oto Panna pocznie i porodzi Syna i nazwą Imię Jego Emmanuel (Bóg z nami).
W Mszale rzymskim (Poznań 1963) jest po polsku (tu też polskie tłumaczenie jest tylko dodatkowe):
INTROIT
Iz 45,8 Niebiosa, spuśćcie rosę z góry, a obłoki niech zleją z deszczem Sprawiedliwego. Niech się otworzy ziemia i zrodzi Zbawiciela.
Ps 85 (84),2 Łaskawy okazałeś się, Panie, dla Twej ziemi, na dobre odmieniłeś los Jakuba.
V. Chwała Ojcu...
GRADUAŁ
Ps 24 (23),7 Bramy, podnieście swe szczyty i rozstąpcie się, prastare podwoje, aby mógł wkroczyć Król chwały.
Ps 24 (23),3-4 Kto wstąpi na górę Pana lub stanie na świętym Jego miejscu? Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca.
ALLELUJA
Alleluja, alleluja.
Łk 1,28 Zdrowaś, Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławionaś Ty między niewiastami.
Alleluja.
OFERTORIUM
Łk 1,28 i 42 Zdrowaś, Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławionaś Ty między niewiastami i błogosławiony owoc żywota twojego.
KOMUNIA
Iz 7,14 Oto Panna pocznie i porodzi Syna i nazwą imię jego Emmanuel (Bóg z nami).
Natomiast w Mszale rzymskim dla diecezji polskich (Poznań 1986) jest:
ANTYFONA NA WEJŚCIE
Por. Iz 45,8 Niebiosa, spuście Sprawiedliwego jak rosę, * niech jak deszcz spłynie z obłoków, * niech się otworzy ziemia i zrodzi Zbawiciela.
ANTYFONA NA KOMUNIĘ
Iz 7,14 Oto Panna pocznie i porodzi Syna, * i nazwą Go imieniem Emmanuel.
A jakie jest źródło przestawienia części Introitu z Komunią tego nie wiem. Podobnie nie wiem co z Mszą roratnią może mieć wspólnego W czasie smutnym adwentowym lub Hejnał wszyscy zaśpiewajmy.
