Przyjdź o Zbawienie Pogańskie [mp3] [nuty]

[TomekBaranek]

1. Przyjdź o zbawienie pogańskie,
Jezu dziecię panieńskie,
Niech się wszystek świat dziwuje,
Bo rzecz nową Pan gotuje.

2. Panna Syna porodziła,
panieństwa nie straciła,
Pełna cnót, bo w Niej Pan chwały,
Miał Majestat okazały.

3. Przyszedł od Ojca wiecznego
i zaś odszedł do Niego,
Gdzie nas zabierze do Siebie.
Siadłszy na prawicy w niebie.

4. Jezu równy Ojcu Swemu,
pomóż ludowi Twemu,
Niech łaska i Twa moc wieczna
Wszystkim będzie pożyteczna.

5. Twój żłób niech nam świeci jaśnie,
niech Twa chwała nie gaśnie.
Daj wzrost w wierze, daj w godności
Wnijść do niebieskiej radości.

6. Chwała Ojca Najwyższemu,
cześć Synowi wiecznemu,
Chwała Duchowi Świętemu,
Bogu w Trójcy jedynemu.
 
 T. Flasza, Śpiewnik Kościelny Katolicki etc.Pieśni Adwentowe, Kraków 2001, s. 28n.
Melodia do posłuchania: http://piesni-nabozne.tumnus.info/przyjdzozbawienie.html

[Rorantysta]

Wersja wg Śpiewnika pelplińskiego

Przyjdź, o Zbawienie pogańskie,
Jezu, Dziecię panieńskie,
Niech się wszystek świat dziwuje,
Bo rzecz nową Pan gotuje.

Nie z krwi, ni z ciała męskiego,
Ale z Ducha świętego
Bóg się raczył w ciele stawić,
Matkę Dziewicą zostawić.

Panna Syna porodziła,
Panieństwa nie straciła,
Pełna cnót, bo w niéj Pan chwały,
Miał Majestat okazały.

Płód żywota Panieńskiego,
Syn Boga najwyższego,
Prawdziwy Bóg, człowiek prawy,
Podjął się straconéj sprawy.

Przyszedł od Ojca wiecznego
I zaś odszedł do Niego,
Gdzie nas bierze do Siebie,
Siadłszy po prawicy w niebie.

Jezu, równy Ojcu Swemu,
Pomóż ludowi Twemu,
Niech łaska i Twa moc wieczna
Wszystkim będzie pożyteczna.

Twój żłób niech nam świeci jaśnie,
Niech Twa chwała nie gaśnie,
Daj wzrost w wierze, daj w godności
Wnijść do niebieskich radości.

Chwała Ojcu najwyższemu,
Cześć Synowi wiecznemu,
Chwała Duchowi Świętemu,
Bogu w Trójcy jedynemu. Amen.

[Rorantysta]

Ta pieśn jest tłumaczeniem hymnu Intende, qui regis Israel / Veni, redemptor gentium, którego autorem jest św. Ambroży
(znana obecnie wersja hymnu pomija pierwszą strofę oryginalnego tekstu)

[Intende, qui regis Israel,
super Cherubim qui sedes,
appare Ephrem coram, excita
potentiam tuam et veni.]

Veni, redemptor gentium,
ostende partum Virginis;
miretur omne saeculum:
talis decet partus Deum.

Non ex virili semine,
sed mystico spiramine
Verbum Dei factum est caro
fructusque ventris floruit.

Alvus tumescit Virginis,
claustrum pudoris permanet,
vexilla virtutum micant,
versatur in templo Deus.

Procedat e thalamo suo,
pudoris aula regia,
geminae gigas substantiae
alacris ut currat viam.

Aequalis aeterno Patri,
carnis tropaeo cingere,
infirma nostri corporis
virtute firmans perpeti.

Praesepe iam fulget tuum
lumenque nox spirat novum,
quod nulla nox interpolet
fideque iugi luceat.

Sit, Christe, rex piissime,
tibi Patrique gloria
cum Spiritu Paraclito,
in sempiterna saecula. Amen.

tekst wg:
www.preces-latinae.org

[knrdsk1]

Melodya wg: "Śpiewnik Kościelny Katolicki" Tomasza Flaszy

[knrdsk1]

Melodia wg "Melodii do zbioru pieśni nabożnych katolickich dla użytku kościelnego" (Śpiewnika Pelplińskiego)

[tomas_wawa]

W Drodze do nieba ks. L. Skowronka z 1924 r., pieśń ta zaczyna się nieco inaczej, tzn. "Przyjdźże, Zbawienie pogańskie".

[tomas_wawa]

Tłumaczenie "Veni Redemptor gentium" według ks. Grochowskiego. W niektórych momentach można odnieść wrażenie, że to zupełnie inny hymn

1. Przyjdź, wszech narodów zbawienie, * Pokaż panieńskie rodzenie. * Każdy wiek się dziwić może, * Jako się ty rodzisz, Boże.
2. Bo nie z męskiego nasienia, * Z Ducha świętego zrządzenia * Słowo Syn Boży ciało wziął, * Owoc dziewiczy zakwitnął.
3. Panna się brzemienną stała, * Nienaruszona i cała. * Nowe cuda, nowe dziwy, * W kościele swym Bóg prawdziwy.
4. Idzie Pan jako z łożnice, * Z gmachu wstydliwej rodzice, * Bohater dwojej jestności * Chcąc odprawić bieg w prędkości.
5. Wyjście ma z Ojca wiecznego, * Wrócenie także do niego, * Wybiegł na zgubę piekłowi, * Siadł potem pobok Ojcowi.
6. Równowłajco Ojcu wieczny, * Weź broń, przypasz płaszcz cielesny, * A słabość ciała naszego * Trzymaj w mocy Bóstwa twego.
7. Z żłobu nowa światłość wschodzi, * Noc dzień jasnością przechodzi, * Która zawsze w jednej mierze * Niech nam świeci w prawej wierze.
8. Tobie cześć niewysławiony * Panie z Panny urodzony, * Z Ojcem i z Duchem społecznie * Jednę chwałę miejcie wiecznie.

[MaciejKalita]

Równowłajco Ojcu wieczny ?

wydaje mi się że RÓWNOWŁADCO Ojcu wieczny


pax

[knrdsk1]

Prawdopodobnie wkradła się tam literówka, poprawiłem zgodnie z przekonującą sugestią.
Pozdrowienia!

[zolwikolew]

Coś się językowo ostatnio czepiam
https://pl.wikisource.org/wiki/M._Arcta_S%C5%82ownik_Staropolski/R%C3%B3wnow%C5%82ajca
Litrówkę można wykluczyć zatem.
Edit: jeszcze skan z Lindego.

[knrdsk1]

No i kto by się spodziewał?! Człowiek niby ze staropolszczyzną [po amatorsku] zaprzyjaźniony, ale wszystkiego się nie ogarnie
Dzięki za to egzemplum!
Przywróciłem poprzedni, jak się okazuje - prawidłowy - wpis.

[zolwikolew]

"Kto by się spodziewał?" 
Oczywiście ja...
A poważnie to: zdradźca-> zdrajca (a jeszcze i zdradziec gdzieś mi mignął) naprowadził mnie na trop. Słyszałem i inne ale tylko w mowie, słowniki ich nie notują. Taki to mamy bogaty język. A poeci, jak ks. Grochowski, to i neologizmem się podeprą, by skołowanej głowie nie ulżyć.
Z pozdrowieniami.

[MaciejKalita]

mea culpa, mea culpa mea maxima culpa.

[Tradycja.Poznań]

1. Przyjdź, o zbawienie pogańskie, - Jezu dziecię panieńskie, -
Niech się wszystek świat dziwuje, - Bo rzecz nową Pan gotuje.
2. Nie z krwi, ni z ciała męzkiego, - Ale z Ducha Świętego, -
Bóg się raczył w ciele stawić, - Matkę dziewicą zostawić.
3. Panna Syna porodziła, - Panieństwa nie straciła, - Pełna cnot, bo w Niéj
Pan chwały - Miał majestat okazały.
4. Płód żywota Panieńskiego - Syn Boga najwyższego -
Prawdziwy Bóg. człowiek prawy - Podjął się straconéj sprawy.
5. Przyszedł od Ojca wiecznego - I zaś odszedł do Niego. -
Gdzie nas bierze do siebie, - Siadłszy na prawicy w Niebie.
6. Jezu równy Ojcu swemu, - Pómoż ludowi Twemu, - Niech łaska i Twa moc
wieczna - Wszystkim będzie pożyteczna.
7. Twój żłób niech nam świeci jaśnie, - Niech Twa chwała nie gaśnie; - Daj
wzrost w wierze, daj w godności - Wniśdź do Niebieskiéj radości.
8. Chwała Ojcu najwyższemu. - Cześć Synowi wiecznemu. - Chwała Duchowi
Świętemu. - Bogu w Trójcy jedynemu. Amen.


"Szczeble do nieba" Teofil  Klonowski 1869, t 1, PIEŚŃ 11, str. 22.
W załączniku melodie z Klonowskiego i z Flaszy, MIDI, nuty PDF i MuseScore spakowane w archiwum ZIP.