PIEŚŃ
MATKI BOSKIEJ.
Magnificat anima mea Dominum
Wielbi ma dusza Pana, serce zdїęte
Radością chwali Imię Jego święte;
Bóg móy, Zbawienie moie, ma otucha.
Rozkoszą mego iest serca i ducha,
Że weyrzał na swéy służebnéy pokórę,
Że rzucił okiem na Dawida Córę.
Dla tego, wszystkie ludy i Narody,
Mnie za iedyne czcić będą me płody.
Że wielkie rzeczy Bóg uczynił ze mną,
I dał żem w oczach Iego iest przyїemną;
Niech za to wszystkie śmiertelnych kolana
Gną się z pokorą, wielbiąc Imię Pana.
Nayświętsza iego litość się na wieki
Przelewa ze krwią, z rodu w ród daleki:
A w licznych gronach pokoleń pobożnych,
Pan błogosławi sług z cnoty niezdrożnych.
Pokazał światu moc ramion swych świętych:
Rozproszył myśli głów pychą nadętych;
Dumnych z urzędu złożył, z krzesła zegnał;
Pokornych wyniósł i los ich przeżegnał,
Głodnych nasycił, w dostatki zpanoszył,
Bogaczów z torbą puścił i rozproszył,
Przyiął wiernego sługę Izraela,
A swych mu dawnych litości udziela.
Zpełnił swe słowo; co rzekł z iścił czynem:
Abrahamowym świat zaszczycił Synem,
Krew Jego Bogiem słynąca człowiekiem.,
Swe rządy wiecznym liczyć będzie wiekiem.
Niech słynie wszędzie i o wszyskich dobach,
Pan świata, Jeden Bóg we Trzech Osobach,
Ojciec, Syn i Duch Święty, my go chwalmy,
Śpiewając Psalmy.
Pozwolę sobie wstawić(chyba raczej jako ciekawostkę) w tym miejscu przekład z XVIIIw. autorstwa Hetmana Wielkiego Wacława Rzewuskiego. Źródłem tekstu jest (po raz kolejny) grzebalnictwo szpargałowe. Wiem jednak skądinąd, że pokazało się w sieci któreś z wydań "Psalmów Pokutnych" w przekładzie Rzewuskiego właśnie i prawdopodobnie zawiera również powyższy przekład. Postaram się znaleźć i podać namiary. Dodam, że była to pierwsza wersja Magnificat, którą w swoim życiu usłyszałem.
