Miasto Jeruzalem święte,
Słodkim pokojem zajęte,
Co się kamieniami swymi
Wznosisz do nieba żywymi,
Wzorem oblubieniec czczona,
Od Aniołów otoczona.
Szczęśliwym losem wspaniałą,
Ozdobione Ojca chwałą,
Łaski Oblubieńca godne,
Najpiękniejsze i swobodne,
Z Chrystusem Panem złączone,
Miasto nieba oświecone.
Choć perłami ozdobione,
Wszystkim jednak otworzone,
Miłość Chrystusa kto nosi,
Co dla Niego męki znosi.
Słowem każdy się w niem liczy,
Komu cnota przewodniczy.
Dłuta świętego sztychami,
I młota tegoż razami
Twe kamienie ociosane
I na cel gmachu wydane,
A z sobą wiecznie spojone
Nam na przykłąd wystawione.
Bogu Ojcu Najwyższemu
I Synowi Jedynemu
I cnemu Parkletowi
A Najświętszemu Duchowi,
Niechaj będzie wszystkim chwała
Równa na wieki i trwała.
Na melodyę "Już słońce wschodzi"
Śpiewnik XX. Misyonarzy w Krakowie 1916.
