T: ks. F. X. Głodkiewicz,
Śpiewnik Liturgiczny, 1867 r., s. 165-166.
Psalm 110
Confitebor tibi, Domine
Całem Cię sercem chwalić będę Panie,
Gdzie rada mędrców, gdzie cały zbór stanie.
Wielkość dzieł Twoich jest tak niezmierzona,
Jak Twoja wszechmoc nieograniczona.
A coś utworzył, piękne i wspaniałe,
Na wieczne czasy głosi Twoją chwałę.
Na Twojej prawdzie cała wieczność płynie,
A Twoich cudów pamięć nie zaginie.
Tyś dobrotliwy, Tyś Pan miłosierny,
Karmisz i hojnie nagradzasz lud wierny.
Jakoś uczynił z nami swe przymierze,
Tak go dochowasz i na wieki szczerze.
Tyś mocą swoją wygnał stąd pogany,
Ich kraje posiadł naród Twój wybrany.
W dziełach rąk Twoich wszędzie jest rozlana
Mądrość i dobroć Twoja niezbadana.
Prawo Twe święte nie podpada zmianie,
Boś prawdą wieczną i miłością, Panie.
Tyś sługi swoje z niewoli wybawił,
I dla nich wieczny testament zostawił.
Imię Twe straszne i pełne świętości,
A bojaźń Boża początkiem mądrości.
Którzy z niej biorą wzór życia na ziemi,
Ci będą w wiecznej chwale szczęśliwymi.