Sacris Solemnis iuncta sint gaudia (św. Tomasz z Akwinu)

Zaczęty przez sylwek, 17-06-2019, 14:12:26

Poprzedni wątek - Następny wątek

sylwek

SACRIS SOLEMNIIS iuncta sint gaudia,
et ex praecordiis sonent praeconia;
recedant vetera, nova sint omnia,
corda, voces, et opera.   

Noctis recolitur cena novissima,
qua Christus creditur agnum et azyma
dedisse fratribus, iuxta legitima
priscis indulta patribus.   

Post agnum typicum, expletis epulis,
Corpus Dominicum datum discipulis,
sic totum omnibus, quod totum singulis,
eius fatemur manibus.   

Dedit fragilibus corporis ferculum,
dedit et tristibus sanguinis poculum,
dicens: Accipite quod trado vasculum;
omnes ex eo bibite.   

Sic sacrificium istud instituit,
cuius officium committi voluit
solis presbyteris, quibus sic congruit,
ut sumant, et dent ceteris.   

Panis angelicus fit panis hominum;
dat panis caelicus figuris terminum;
O res mirabilis: manducat Dominum
pauper, servus et humilis.   

Te, trina Deitas unaque, poscimus:
sic nos tu visita, sicut te colimus;
per tuas semitas duc nos quo tendimus,
ad lucem quam inhabitas.

sylwek

x. T. Karyłowski SI

Dzień święty zorzą rozbłysnał rumianą,
Płyń, szczęsna pieśni, w niebiosów wyżyny!
Niech pierzcha przeszłość, nowymi się staną
Serc wnętrza, słowa i czyny!

Ostatniej nocy pamięć święcim społem,
Wśród której Chrystus z przaśniki podaje
Baranka uczniom za wieczerzy stołem,
Jak ojców każą zwyczaje.

Spożywszy Paschę, symbol dany wierze,
Pan uczniom Cioło swe, źródło wesela,
Tak całe wszystkim, że każdy je bierze,
Własnymi dłońmi rozdziela.

Ułomnym – Ciało, uczt pokarm anielskich,
Krew daje smutnym za zbawcze napoje:
,,Weźmijcie – mówi – podany wam kielich,
Zeń wszyscy pijscie łask zdroje!"

Ofiarę żywą w twn sposób stanowi,
Jej obrzęd zleca kapłanom jedynie,
By sami brali i nieśli ludowi,
Co w Pańskie bieży świątynie.

Anielską strawę śle ludziom dłoń Boga,
Chleb z nieba – figur uwieńcza rząd długi,
Wszechświata Władca, o dziwnie wieść błoga,
Pokarmem staje się sługi!

Do ciebie, w Trójcy Jedyny, wołamy:
Znijdź w serca, które swą łaską bogacisz,
Swoimi ścieżki w świetlane nas bramy
Niebiańskich swoich wiedź zacisz.