Menu

Pokaż wiadomości

Ta sekcja pozwala Ci zobaczyć wszystkie wiadomości wysłane przez tego użytkownika. Zwróć uwagę, że możesz widzieć tylko wiadomości wysłane w działach do których masz aktualnie dostęp.

Pokaż wiadomości Menu

Wiadomości - Kefasz

#426
Czy mogą panowie dołączyć zapis nutowy, bądź lepiej nagranie zwrotki?
#427
SZKOŁA ŚPIEWANIA CHORAŁU W WARSZAWIE

Rozpoczynamy pierwszy semestr Szkoły Śpiewania Chorału. Przez trzy
miesiące będziemy zajmować się sprawami podstawowymi, czyli:
- systemem ośmiu tonów kościelnych i zasadami modalności,
- kanonicznymi formami liturgii godzin (nieszpory, laudesy etc.),
- nauką śpiewania psalmów - zarówno po łacinie, jak i po polsku,
- nauką śpiewania capitulów, lekcji i oracji.
Zwieńczeniem tego etapu pracy będzie Wigilia Epifanii, którą odprawimy w
kościele pokamedulskim na Bielanach w Warszawie w nocy z 5 na 6 stycznia 2011 r.
Zajęcia będą się odbywały w soboty w godzinach 15:00 - 18:00 na
Bielanach, ul. Dewajtis 3 w Warszawie.
Raz w miesiącu w niedzielę odbędzie się seminarium na tematy liturgiczne
prowadzone przez zaproszonego znawcę tematu.
Prowadzący: Robert Pożarski
Udział w zajęciach jest odpłatny. W zależności od formy uczestnictwa
będzie wynosić 150 zł za cały I semestr, lub 20 zł za udział w
pojedynczych zajęciach. Ostateczne szczegóły organizacyjne zostaną
ustalone na pierwszym spotkaniu.
Pierwsze spotkanie odbędzie 16 października 2010 r. o godz. 15.00 na
plebanii u ks. Wojciecha Drozdowicza.

Kontakt:
Marcin Szargut
tel.: 518-35-91-75
mail: m.szargut@wp.pl
#428
A ja proszę o tytuł pieśnie, której refren się zaczyna: anielski orszak niech twą duszę przyjmie.
Nie ma w najnowszym pseudo Siedleskim ani w tede um .

Tytuł i tekst.
#429
Czy to jest graduał czyli księga do śpiewania przy ołtarzu, czy też ten wyraz ma inne znaczenia?
http://allegro.pl/item1091972614_gradual_karmelitanski_o_stanislawa_ze_stolca.html
#430
Na blogu

http://wiridiana.blogspot.com/search/label/chora%C5%82%20gregoria%C5%84ski

znalazłem następujące słowa presbutera:

"
Dla uczciwości muszę dodać, że kilka dni temu miałem sen. I have a dream! Śniło mi się, że Jimi Hendrix zmartwychwstał. Mimo drzwi zamkniętych wszedł do naszego kościoła, stanął koło choralistów gregoriańskich i przypakował ze swej gitary słodkie dźwięki. Kosmicznie nowe i czyste. Śpiewak Robert Pożarski dostał ataku serca. Stare i nowe razem. Najgorsze, co się może wydarzyć, to jest środek: byle jaki, bez wyrazu, keyboardowo-plastikowy."



#431
Śpiew a liturgia / Grzechy liturgiczne
18-05-2010, 17:27:24
Za
http://www.kuranty.fora.pl/liturgia,8/grzechy-liturgiczne,169.html



IV. FORMACJA LITURGICZNA

Ks. Zdzisław Janiec

"Grzechy liturgiczne"

Wstęp

Liturgia Kościoła jest w pewnym niebezpieczeństwie. Główne zagrożenie stanowi źle rozumiana "kreatywność" liturgiczna poszczególnych wspólnot kościelnych, która może spowodować powstanie "liturgicznej Wieży Babel".

Wiele osób na Zachodzie, również w Polsce ubolewa, iż nie istnieją już dwie jednakowe Msze święte i zastanawia się nad tym, czy w ogóle istnieje jeszcze jakaś wspólna liturgia katolicka. Oczywiście stwierdzenie to zawiera sporo przesady, jednak liturgia jest naprawdę zagrożona.

Potrzebna jest w niej pewna stabilność. Jeżeli bowiem w liturgii codziennie coś się zmienia, to w końcu staje się ona nie do przyjęcia. Wprowadzane zmiany muszą być w zgodzie z prawdziwym duchem liturgii. Czy tak jest naprawdę? Przedstawione poniżej "grzechy liturgiczne" są wyrazem zagrożenia ducha liturgii.

Nadużycia liturgiczne zostaną przedstawione w czterech punktach:
1. Architektura i sztuka liturgiczna.
2. Liturgia Mszy świętej.
3. Śpiew i muzyka liturgiczna.
4. Inne (sakramenty, sakramentalia, nabożeństwa ludowe, księgi liturgiczne, formacja liturgiczna).


I. ARCHITEKTURA I SZTUKA LITURGICZNA


1. Architektura

Bryły kościołów często upodabniają się do budowli o charakterze świeckim. Przypominają halę sportową lub obraz remizy strażackiej: scena, widownia, balkon (prezbiterium, nawa, chór).

Obserwuje się brak stref: sakramentu pokuty i pojednania, sakramentu chrztu, muzyków liturgicznych itp.

Spotyka się prowizoryczne "soborowe" ołtarze i tymczasowe pulpity. Ołtarz i ambonka nie są wykonane w jednakowym stylu, często nawet z różnych materiałów.

W nowo budowanych kościołach powinien być jeden centralny ołtarz, a mimo to nadal przewidywane są tak zwane boczne ołtarze.

Spotyka się powszechne niedowartościowanie miejsca przewodniczenia liturgii mszalnej. Często sytuuje się je na osi tabernakulum.

Ambona w bardzo wielu przypadkach służy "do wszystkiego", jest zagracona i często nadużywana przez komentatorów, dyrygentów itp.

2. Sztuka liturgiczna

Często nadużywa się znaku krzyża jako elementu dekoracyjnego (haft na szatach liturgicznych, element ozdoby rzeźbiarskiej, polichromii, dekoracji zewnętrznej bryły i ogrodzenia kościoła, cmentarza, budynków parafialnych, wiele krzyży w tym samym kościele).

Wkrada się sztuczność do wystroju liturgicznego, np. sztuczne kwiaty z papieroplastyki, elektryczne świece i nocne lampki na ołtarzu. Nadużywanie sztucznych świec i paschału (paschały drewniane, na olej, często w formie rury) staje się coraz powszechniejsze.

Zauważa się brak należytej troski o czystość, estetykę i wartość artystyczną przedmiotów, szat używanych do liturgii. Często są one wykonane z niewłaściwego materiału (np. komże z firankowego materiału), a symbole są niewłaściwe i zawierają błędy teologiczne. W tej materii spostrzega się odchodzenie od polskiego stylu przez wielki import naczyń i szat z zagranicy. Przyczyniają się do tego zgromadzenia zakonne "przerzucane" do kraju. Przybywają tą drogą przeróżne dziwactwa zachodnie.


II. LITURGIA MSZY ŚWIĘTEJ

1. Obrzędy wstępne

Rozpoczynanie liturgii mszalnej znakiem krzyża, po którym są przemówienia świeckie, jest niedopuszczalne.

Rozpoczynanie Mszy świętej od ołtarza, często z tym samym aktem pokuty i prawie całkowitym zaniedbaniem niedzielnej aspersji.

Powszechnie przedłuża się Wprowadzenia, jak i Pozdrowienia mszalne dodając "swój wstęp" (świecki ich charakter, odchodzenie od teologicznego wymiaru).

2. Liturgia słowa

Lektorzy nie powinni czytać publicznie (na głos) motta przed czytaniami, tym bardziej też tekstów wprowadzających do czytania.

Zauważa się pomijanie czytań w niedzielnej i świątecznej liturgii (jedno czytanie i Ewangelia).

Jest nadużyciem zastępowanie psalmu responsoryjnego pieśniami, zwłaszcza kolędami i towarzyszenie akompaniamentem.

Coraz powszechniej zauważa się głoszenie homilii czy kazania od ołtarza. Często czynią to prezbiterzy i biskupi rozkładając na nim różne "pomoce" i magnetofon. Treść homilii powinna wskazywać na Obecnego.

Wstęp i zakończenie Modlitwy wiernych należy do celebransa głównego, który powinien wezwać do modlitwy i ją zakończyć (nigdy koncelebrans).

Spostrzega się brak proporcji czasu trwania poszczególnych części Mszy świętej, zwłaszcza skracanie liturgii ofiary (wybiera się najczęściej drugą Modlitwę eucharystyczną) na rzecz przedłużania homilii.

3. Liturgia eucharystyczna

Rzadko praktykuje się procesję z darami, nie konsekruje się podczas każdej Mszy komunikantów.
Czas zbierania tacy przedłuża się aż do Komunii świętej.

Błędne wymawianie modlitwy przez prezbiterów w czasie przygotowania darów: zamiast: "przynosimy", niektórzy prezbiterzy mówią: "Błogosławiony (...), który Tobie ofiarujemy". Bardzo często słychać też głośne odmawianie prywatnych modlitw kapłana, co szczególnie razi przy nagłośnieniu (np. modlitwy przygotowania darów ).

Nadal zmieniany jest tekst np.: "Módlcie się, aby naszą Ofiarę" (...) zamiast "Módlcie się, aby moją i waszą Ofiarę" (...).

Zauważa się gest wskazywania na postacie eucharystyczne przy wypowiadaniu słów: "Oto wielka tajemnica wiary" i prawie zawsze tę samą aklamację po przeistoczeniu (najczęściej pierwsza).

Palkę z kielicha (jeśli jest używana) należy zdejmować przed Hanc igitur, przykrywać zaś ponownie po podniesieniu kielicha i przyklęknięciu celebransa.

Podczas wypowiadania doksologii na zakończenie Modlitwy eucharystycznej, przy słowach: "W jedności Ducha Świętego...", rozkłada się ręce z postaciami zbyt bardzo szeroko.

Niewłaściwe jest stosowanie przy przekazywaniu znaku pokoju przez przewodniczących liturgii aklamacji: "Przekażmy sobie znak pokoju" zamiast: "Przekażcie sobie znak pokoju", oraz przez lud Boży:"Pokój nam wszystkim".

Nie ma jednolitej postawy przy przyjmowaniu Komunii świętej, w każdej parafii jest inaczej. Przeważa postawa stojąca, a wielu klęka. Komunia święta na rękę domaga się katechezy wprowadzającej. Nie udziela się wiernym Komunii świętej pod dwiema postaciami, wtedy, gdy mają do tego prawo według ksiąg liturgicznych.

Puryfikacji kielicha nigdy nie należy czynić na środku ołtarza, ale zawsze na kredencji lub z boku na ołtarzu.

4. Obrzędy zakończenia

Rzadko używa się uroczystych formuł błogosławieństwa końcowego.
Często zamiast formuły dialogicznej i określonej: "Idźcie w pokoju Chrystusa", stosuje się formuły inne o wydźwięku demokratyzującym np.: "Idźmy w pokoju Chrystusa", albo: "Niech nas Bóg błogosławi".

Podczas udzielania błogosławieństwa końcowego wierni przyjmują różne postawy (jedni stoją, inni klękają).


III. ŚPIEW I MUZYKA LITURGICZNA

Trzeba śpiewać pieśni tradycyjne i uczyć nowych (systematyczne nauczanie śpiewu w parafiach i na katechezach), wierni bowiem nie biorą udziału w śpiewie, gdyż znajomość śpiewanych pieśni ogranicza się tylko do jednej lub dwóch zwrotek.
Podczas liturgii za dużo jest śpiewu solowego chóru czy scholi. Stąd też uczestnictwo wiernych w tej mierze jest bierne ("są słuchaczami").

Zauważa się nieodpowiedni dobór pieśni, często są to piosenki religijne. Zaniedbany jest zupełnie śpiew gregoriański.

Obserwuje się brak zrozumienia dla śpiewów uwielbienia po Komunii świętej i chwile milczenia.

Nadal śpiewa się pieśni o męce Pańskiej przez cały okres Wielkiego Postu (brak pieśni o tematyce chrzcielnej). Dotyczy to również innych okresów liturgicznych.
Zauważa się zastępowanie psalmu responsoryjnego kolędami lub innymi pieśniami pobożności ludowej.

Brak szkół organistowskich wpływa na coraz niższy poziom kształcenia muzyków kościelnych, a stosowany jedynie akompaniament gitary nie jest przejawem wysokiej kultury religijnej (upowszechnia się używanie gitary oraz innych instrumentów zwłaszcza przy sakramencie małżeństwa, np. skrzypce).


IV. INNE DZIEDZINY

1. Sakramenty

a) Sakrament chrztu
Brak w diecezjach instytucjonalnego katechumenatu. Opuszcza się w Wielki Czwartek święcenie oleju katechumenów.

W liturgii sakramentu chrztu nie realizuje się procesji ukazujących stopniowe wchodzenie (kandydata do chrztu) do wspólnoty Kościoła. Znak świecy jest mało podkreślany, obmycie chrzcielne nie dokonuje się nad chrzcielnicą, ale w przypadkowych miejscach kościoła (np. przy ołtarzu).

b) Sakrament bierzmowania
W czasie bierzmowania prezbiterzy nie udzielający tego sakramentu razem z biskupem wyciągają ręce podczas modlitwy o dar Ducha Świętego.

Zwykle podczas udzielania sakramentu bierzmowania gra zespół młodzieżowy i śpiewa schola. Cierpi na tym udział wiernych w liturgii.

c) Kult Eucharystii poza Mszą świętą
Często dokonuje się wystawienia Najświętszego Sakramentu jedynie po to, aby udzielić błogosławieństwa lub celem odmawiania litanii do Najświętszej Maryi Panny lub świętych.

Repozycja Najświętszego Sakramentu odbywa się często bez użycia kadzidła, a nawet welonu. Nie przewiduje się ciszy na prywatną modlitwę wiernych, gdyż cały czas wypełniany jest wspólną recytacją lub śpiewem.

Zdarza się, że prezbiterzy udzielają Komunii świętej poza Mszą świętą bez stroju liturgicznego i bez odpowiedniego obrzędu, ograniczając się tylko do słów: "Baranku Boży..."

Udzielanie Komunii świętej poza Mszą świętą często praktykuje się bez żadnej liturgii, np. w czasie rekolekcji, po Drodze krzyżowej i nabożeństwach majowych.

Często włącza się do Mszy świętej nabożeństwa ludowe np. nowenna do Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy, śpiew Litanii do Najświętszej Maryi Panny (w maju) i do Serca Pana Jezusa (w czerwcu).

d) Sakrament pokuty
Często sprawuje się ten sakrament bez stroju liturgicznego (komża lub alba i stuła). Powszechna jest praktyka "spowiadania" w niedziele i święta głównie podczas Mszy świętych. Brak troski o godziny spowiedzi poza Mszą świętą, zwłaszcza w większych parafiach.

Brak celebracji pokutnych w czasie Adwentu i Wielkiego Postu, z dziećmi, młodzieżą, chorymi według i w duchu rytuału "Obrzędy pokuty".

e) Sakrament namaszczenia chorych
Często zdarza się "masowe" udzielanie sakramentu namaszczenia chorych z okazji np. rekolekcji, podczas gdy wielu wiernych nie jest podmiotem tego sakramentu według prawa kościelnego. Do sakramentu podchodzą wszyscy "starsi" obecni na Mszy świętej. Wymaga to wydania bardziej sprecyzowanych przepisów.

2. Sakramentalia

Niestosowanie się do zasad i liturgii udzielania błogosławieństw według rytuału "Obrzędy błogosławieństw". Spotyka się udzielanie błogosławieństw według formuły "ad omnia" i bez stroju liturgicznego dowolne dostosowywanie i skracanie.

Prezbiterzy nadal korzystają ze starych ksiąg. Nowa "Księga błogosławieństw" nie jest używana w codziennym życiu parafialnym. Nie ma liturgii błogosławieństw, a jedynie krótka modlitwa i pokropienie.

3. Nabożeństwa ludowe

Nabożeństwa wynikające z pobożności ludowej nie są powiązane z rokiem liturgicznym, a wystawienie Najświętszego Sakramentu jest często ozdobą tych form pobożności.

Często w nabożeństwach ludowych dodaje się wiele modlitw nie mających "imprimatur", niekiedy zawierających błędy teologiczne, posługując się przestarzałymi tekstami.
Zauważa się brak ubogacenia nabożeństw ludowych przez czytania biblijne i modlitwę wiernych.

4. Księgi liturgiczne

Spotyka się brak szacunku do ksiąg liturgicznych (zniszczone, brudne, niedbale przenoszone, umieszczane byle gdzie np. księga czytań, księgi do udzielania sakramentów, mszał, lekcjonarz, rytuał).

Księgi "Obrzędy chrześcijańskiego wtajemniczenia dorosłych" i "Obrzędy błogosławieństw" nie są znane i stosowane. Koniecznie należy o to zadbać.

Potrzeba rewizji tekstów liturgicznych w języku polskim (niektóre z nich, np. Kolekty zawierają błędy dogmatyczne).

5. Formacja liturgiczna

Niemal całkowicie wśród duchowieństwa zanikł zwyczaj: "praeparatio ad missam et adoratio post missam".

Należy zwrócić uwagę na dołączanie prezbiterów (spóźnialscy) do koncelebracji po rozpoczęciu Mszy świętej.

Konieczna jest odpowiednia formacja ministrantów i lektorów, w niektórych parafiach spotyka się ministrantki, których obecność jest dopuszczalna (za zgodą biskupa) i niezgodna ze zwykłymi warunkami i zasadami pedagogii.

Zbyt rzadko w dni powszednie korzysta się z formularzy mszalnych w "różnych potrzebach" (msze wotywne) oraz ze "Zbioru Mszy o Najświętszej Maryi Pannie" łącznie z lekcjonarzem Maryjnym.

Spotyka się nakładanie poszczególnych części liturgii przez rozpoczynanie jednej czynności jeszcze przed zakończeniem poprzedniej. Przygotowywanie ołtarza w czasie trwania czynności (posługi członków ruchu Światło - Życie).

Zauważa się brak milczenia podczas stosownych momentów liturgii mszalnej.

Nie ma odpowiedniej katechezy, wyjaśnień i komentarzy odnoszących się do niektórych części liturgii Mszy świętej i sakramentów.

Należy zatroszczyć się o specjalne miejsce przechowywania olejów świętych.


Zakończenie

Po przedstawieniu nadużyć (abussi) liturgicznych, należy pamiętać, że czynności liturgiczne nie są czynnościami prywatnymi, lecz kultem Kościoła, będącego "sakramentem jedności", a Kościół to lud święty, zjednoczony i zorganizowany pod zwierzchnictwem biskupów. Stąd wszystkim celebrującym świętą liturgię nie wolno na własną rękę niczego zmieniać i wprowadzać. Tak zwana "osobista twórczość" celebransa w ramach liturgii mszalnej jest określona przepisami liturgicznymi, których należy przestrzegać".
#432
Cytat: Bartek w 10-04-2010, 13:29:45
Ze źródeł polecam również strychy na probostwach oraz rozmowy z pijaczkami, którzy pomagali w remoncie na plebanii i wzięli sobie coś ,,na pamiątkę".

Ale śpiewnik kompatybilny z reformami Piusa XII to raczej ciężko znaleźć. Sam mam trzy nadmiarowe graduały Piusa X – gdybym miał pewność, że trafią w dobre ręce i że nikt nie będzie nad nimi uskuteczniał quasi-anielskiego miauczenia, chętnie wypożyczyłbym choćby i na parę lat.

A skąd ja takich wezmę? Na razie pytam wszystkich ulicznych sprzedawców z książkami o "różne starocie kościelne" i nic podobnego nie mają.

Reformy Wielkiego Tygodnia przeprowadzone przez Piusa12 mam wydrukowane w małej książeczce -taki wycinek z Liber Usualis 1961.

"nie będąc edycją typiczną została ubogacona przez dodatkowe znaki rytmiczne, takie jak: kropki, epizemy i iktusy - dezorientujące w poważny sposób śpiewającego"

Tu się zgodzę. Rozpraszają mnie te kropki. I nic tak nie denerwuje mnie jak iktusy.

Panie Bartku, jak pan zdobędzie pewność czy ręce do których trafią to te dobre?
#433
Co jest w środku?
#434
Pytam : z czego uczą się na przykład lektorzy śpiewać alleluia, skąd znają melodie psalmów.
Czym się różni Graduale Romanum od Graduale simplex?
#435
Jakie są dzisiejsze księgi liturgiczne do śpiewu w nowym obrządku w języku polskim?
#436
A nie macie "swoich źródeł" gdzie można by to kupić? Na ten moment, czyli kilka najbliższych lat potrzebuję graduału. Niech będzie rzymski. Uczęszczam i docelowo śpiewam na Mszy po staremu, więc wolałbym stary dopasowany graduał. Ewentualnie czy wiecie jaki jest status prawny takich produktów? Można to legalnie wydrukować i chodzić z tym po ulicy i śpiewać w katedrze?
#437
Gdzie można zdobyć oficjalne księgi liturgiczne z chorałem? Mnie bardziej interesuje NFRR, choć nowym nie pogardzę. Oficjalne czyli np: Graduale Romanum (1961) albo Antyphonarium Romanum, Nokturnał bądź też Chorał Piotrowski albo jakieś księgi ogłaszane na synodach, czy też Graduale Monasticum, dominikański. Pytam o książki, bo dysk już teraz mam zawalony pdfami. Ewentualnie czy macie doświadczenie w zamawianiu wydruku książki i ile by kosztował w formie pełnej, szyty, w twardej oprawce i ze wstążeczkami?
Ta cała seria pytań jest związana z wyposażeniem scholi w książki do śpiewania.
#438
Od Poniedziałku Wielkanocnego przez cały tydzień będzie w Warszawie impreza Festival Mazurki. Przypada ona na 200lecie narodzin Szopena. Oficjalne otwarcie nastąpi w poniedziałek o godzinie 17 Mszą Warszawską celebrowaną przez ojca Wojciecha Gołaskiego OP. Ryt rzymski, ale na sposób polski. Muzyczną częścią liturgiji zajmuje się Bractwo Śpiewacze z Brochowa "Vexilla Regis" kierowane przez Bartosza Izbickiego oraz Ireneusz Wyrwa. Przez cały tydzień będą grały kapele wiejskie, tradycyjne, rekonstrukcyjne i mieszane. Tydzień śpiewów, muzyki i tańca.

http://festivalmazurki.pl/

PK
#439
Bardzo proste. Zwykle wybrana jest pieśń, która jest tłumaczeniem na język polski psalmu śpiewanego w czasie Mszy świętej. Na przykład w pierwszą niedzielę Wielkiego Postu  powtarzają się motywy z psalmu dziewięćdziesiątego, więc do komunii dobrano pieśń "Kto się w opiekę, odda Panu swemu".
Pjotr
#440
Proponuję dokonanie klasyfikacji nabożnych śpiewników polskich. Przestrzennej - według miejsca publikacji, czasowej - daty pierwszego i ostatniego wydania oraz według grupy docelowej.
W nowym temacie, aby uporządkować to co jest napisane po wielu miejscach.

Przykład:
Śpiewnik Kellera - diecezja Pelplińska, 1871, target: Polacy w kujawsko pomorskim, prusiech. Do dziś używane w odpisach na na Kurpiach.

Cel; aby każdy mieszczuch nawracający się do korzeni wiedział, z czego śpiewano w jego stronach i docelowo jaki śpiewnik pożytecznie kupić.
Z czego śpiewano w Warszawie? Z czego w Siedlcach? Z czego w Piotrkowskim, w Częstochowie? To są rodzinne strony moich przodków a ja nie wiem co oni śpiewali. Obawiam się że więcej osób może mieć ten problem.
#441
Gdzie się panowie zaopatrujecie w te wszystkie stare śpiewniki, kancjonały, modlitewniki i temu podobne?
Ile kosztują takie woluminy?
Czy możecie coś polecić za rozsądne pieniądze?
#442
Czy ktoś mógłby się pokusić o przetłumaczenie tych tekstów na język polski?
Mógłby. W ten sposób tym którzy nie posługują się płynnie angielskim niebywale ułatwiłby życie i naukę śpiewu, prawda?
Śmiało rycerze!