Powiem prawdę, świecie, tobie - Pieśni o marnościach [mel]

Zaczęty przez Tradycja.Poznań, 19-10-2017, 20:42:16

Poprzedni wątek - Następny wątek

Tradycja.Poznań

Powiem prawdę, świecie, tobie,
Szukaj miejsca indziéj sobie.
Bo ja ciebie opuściłem,
A niebo już ulubiłem.

Głupiom ufał twej próżności I wierzyłem nieszczerości;
Gdy zaś teraz, coś jest, widzę,  Dla tego się tobą brzydzę.
Precz odemnie z rozkoszami 
I z twojémi marnościami,
Bo smakujesz i cukrujesz,
Lecz duszę mą, niemi trujesz.

Ufam szczerze w Bogu moim,
Że już więcéj nigdy twoim
Nie stanę się hołdownikiem,
Ni twych rozkosz miłośnikiem.

Już ci przyjaźń wypowiadam,
Żeć już serca więcéj nie dam;
Bom go Bogu oddał cale,
A ciebie porzucam, vale!

Żródło: x. Szczepan Keller, ,,Zbiór pieśni nabożnych..." (Śpiewnik Pelpliński); wyd.II, Pelplin 1886; pieśń nr 1027/IV, str. 857.



Wykonanie: https://www.youtube.com/watch?v=e8c_rpbMzp0

I przebieg melodii:
  D  E     F     F      E   D  EC# D
Powiem prawdę, świecie, tobie,
   D  E     F    F E     D  E   D
Szukaj miejsca indziéj sobie.
  F  G  A   A G F  GF E    
Bo ja ciebie opuściłem,
D   E  F  F   ED EC# D       
A niebo już ulubiłem.
  F  G  A   A G F  GF E
Bo ja ciebie opuściłem,
D   E  F  F   E D E D       
A niebo już ulubiłem.
Ad maiorem Dei gloriam!


Tradycja.Poznań

Ad maiorem Dei gloriam!