1. Najwyższa Pani na Ziemi, na Niebie:
Przez którą ludziom Bóg oddał sam siebie
Tyś nowy Loret W Sierpcu założyła
Cudyś wsławiła.
2. Od Narodzenia Zbawiciela świata,
W tysiąc czterysta ośmdziesiąt trzy lata
Łaskę twą żywi i co zmartwychwstali
Obiecowalí.
3. Iścisz po dziś dzień twoje obietnice,
Otwarzasz w Sierpcu dobrodziejstw skarbnice,
Z której potrzebnym ludziom różne dary
Dajesz bez miary.
4. Ślepym wzrok, głuchym słuch, niemym wymowę,
Chromym, kaducznym, chorym członki zdrowe,
Ziemią zapadli, wodami zalani
Stąd ratowani.
5. W suchotach słabi z Ciebie pomoc mają,
Zapowietrzeni zdrowia nabywają:
Do konających na pomoc przyśpieszasz,
Urnarłe wskrzeszasz.
6. Wyrzucasz czarty, leczysz duszne rany,
Przez Cię Bóg ludziom bywa ubłagany:
W każdym ucisku człek stateczny w wierze
Ochłodę bierze.
7. O Pani Święta, o Bogarodzico,
Otwarta w Sierpcu Łask Bożych Studnico,
Mistrzyni dobrych, grzesznikom Obrona,
Świętych Korono.
8. Oddal powietrza, ognie, wojny, głody,
Uchowaj dusznej i cíelesnej szkody:
Broń nas od grzechu, bez grzechu poczęta
O Panno Święta.
9. Gdy ostateczna przydzie śmierci trwoga,
Nie odstępuj nas grzesznych, Matko droga,
Łaską twą ratuj od sądu strasznego
Syna Twojego.
10. A gdy dokończym śmiertelnego boju,
Nas do wiecznego doprowadź pokoju:
Prosim przez Syna i Twoje litości
Matko miłości.
Rok 1652
za: Sanktuarium Matki Boskiej Sierpeckiej, PAX, Sierpc 1983, ss. 6n.