Wszyscy wierni, śpiewajmy [mp3] [nuty]

[TomekBaranek]

1. Wszyscy wierni śpiewajmy, chwaląc Boga swego,
A w sercach ponawiajmy, święty adwent Jego.
W Raju przyobiecany Ojcu Adamowi
I często powtarzany wiernych narodowi.

2. Bóg się z szczerej miłości zmiłował nad nami,
Widząc nas z wysokości być w piekle więźniami.
Przez Adama pierwszego śmierć i potępienie,
Przez Adama wtórego żywot i zbawienie.

3. Co Bóg w tajnej Swej radzie postanowić raczył,
To ziścił, gdy sposobny czas tego obaczył,
Do Maryi wysławszy Archanioła Swego,
A jemu urząd dawszy poselstwa wdzięcznego.

4. Chwalmy Boga serdecznie, wesoło śpiewając,
Jego chwalmy społecznie, sobie pomagając,
Chwalmy Go za dar drogi, Syna Zesłanego,
Wielki nasz Bóg, nad Bogi, wielkie Imię Jego.

T. Flasza, Śpiewnik Kościelny Katolicki etc.Pieśni Adwentowe, Kraków 2001, s. 36n.
Melodia: http://piesni-nabozne.tumnus.info/wszyscywiernispieajmy.html

[knrdsk1]

Melodya wg tegoż: "Śpiewnik Kościelny Katolicki" Tomasza Flaszy

[knrdsk1]

Pełniejsza wersja wg Śpiewnika Pelplińskiego

PIEŚNI ADWENTOWE
Pieśń XXIII.

Wszyscy wierni śpiewajmy,
    Chwaląc Boga swego,
A w sercach ponawiajmy
    Święty Adwent Jego.
W raju przyobiecany
    Ojcu Adamowi
I często powtarzany
    Wiernych narodowi.

Bóg się z szczeréj miłości
    Zmiłował nad nami,
Widząc nas z wysokości
    Być w piekle więźniami.
Przez Adama pierwszego
    Śmierć i potępienie,
Przez Adama wtórego
    Żywot i zbawienie.

Co Bóg w tajnéj Swéj radzie
    Postanowić raczył,
To ziścił, gdy sposobny
    Czas tego obaczył;
Do Maryi wysławszy
    Archanioła Swego,
A jemu urząd dawszy
    Poselstwa wdzięcznego.

Zdrowaś bądź, ukochana
    Z łaski Twórcy swemu,
Ze wszech niewiast wybrana
    Do wielkich spraw Jemu.
Tak rzekł Aniół, Panna go
    Ze drżeniem słuchała,
A z pilnością poselstwo
    Jego uważała.

Lecz Aniół rzekł: Na stronę
    Odrzuć, Panno, trwogi,
Ciebie wziął pod obronę
    Bóg nad wszemi bogi.
Oto Syna w czystości
    Porodzisz wielkiego,
A nazwiesz z spraw własności
    Jezus Imię Jego.

Ten będzie obwołany
    Synem Najwyższego;
Jemu da Pan nad pany
    Rząd świata całego.
W Dawida, przodka Swego,
    Majestacie siądzie,
A do wieku wiecznego
    Wszystkiém władać będzie.

To przyjmując Dziewica,
    Poważnie pytała:
Jakoż ja Królewicza
    Tego będę miała?
Rzekł Aniół: Duch w cię wstąpi,
    A moc Najwyższego
Cieniem cię Swém obstąpi
    I dowiedzie tego.

W tém się Panna oddała
    W moc Stworzycielowi
I tę odpowiedź dała
    Jego Aniołowi:
Jam jest sługa gotowa
    Panu niebieskiemu,
Niech się stanie twa mowa
    Na wieczną cześć Jemu.

Tam Bogu ustąpiła
    Własność przyrodzona,
Tam się wiary zjawiła
    Tajemnica ona.
Bóg się na świat pokazał,
    W ciele objawiony,
Skąd anielski i ludzki
    Stan uweselony.

Porządnie obesłano
    Wszystkie świata włości,
I poganom znać dano
    O Pańskiéj bytności.
Wiarę przyjęli u Niego,
    A On zmógłszy sławnie
Szatana okrutnego,
    Wstąpił w niebo jawnie.

Chwalmy Boga serdecznie,
    wesoło śpiewając
Jego chwałę, spółecznie
    Sobie pomagając.
Chwalmy Go za dar drogi
    Syna zesłanego;
Wielki nasz Bóg nad bogi
    Wielkie Imię Jego.   Amen.

[knrdsk1]

Melodia wg "Melodii do zbioru pieśni nabożnych katolickich dla użytku kościelnego" (Śpiewnika Pelplińskiego)

[Tradycja.Poznań]

1. Wszyscy wierni śpiewajmy, – Chwaląc Boga swego, –  A w sercach ponawiajmy, – Święty Adwent jego.
– W Raju obiecany – Ojcu Adamowi – I często powtarzany – wiernych narodowi.
2. Bóg się z szczeréj miłości – Zmiłował nad nami, – Widząc nas z wysokości – Być w piekle więźniami.
– Przez Adama pierwszego – Śmierć i potępienie, – Przez Adama wtórego – Żywot i zbawienie.
3. Co Bóg w tajnéj swéj radzie – Postanowić raczył, – To ziścił, gdy sposobny – Czas tego obaczył:
– Do Maryi wysławszy – Archanioła swego, – A jemu urząd dawszy – Poselstwa wdzięcznego. 
4. Zdrowa, bądź ukochana – Z łaski Twórcy swemu, – Ze wszech niewiast wybrana – Do wielkich spraw Jemu.
– Tak rzekł Anioł, – Panna go – Ze drzeniem słuchała – A z pilnością poselstwo – Jego uważała.
5. Lecz Anioł rzekł: na strónę – Odrzuć, Panno, trwogę; – Ciebie wziął pod obronę – Bóg nad wszemi Bogi.
– Oto Syna w czystości – Porodzisz wielkiego  – A nazwiesz z spraw własności – Jezus, Imię Jego.
6. Ten będzie obwołany – Synem Najwyższego; – Jemu da Pan nad Pany – Rząd świata całego.
– W Dawida, przodka swego, – Majestacie siędzie – A do wieku wiecznego – Wszystkiém władać będzie.
7. To przyjmując Dziewica, – Poważnie pytała: – Jakoż? ja Królewicza – Tego będę miała?
– Rzekł Anioł: Duch w Cię wstąpi, – A moc Najwyższego – Cieniem Cię swém obstąpi – I dowiedzie tego.
8. W tém się Panna oddała – W moc Stworzycielowi, – I tę odpowiedź dała – Jego Aniołowi:
– Ja jest sługa gotowa – Panu niebieskiemu, – Niech się stanie twa mowa – Na wieczną cześć Jemu.
9. Tam Bogu ustąpiła – Własność przyrodzona, – Tam się wiary zjawiła – Tajemnica ona.
– Bóg się na świat pokazał – W ciele objawiony, – Zkąd anielski i ludzki – Stan uweselony.
10. Porządnie obesłano – Wszystkie świata włości, – I poganom znać dano – O Pańskiéj bytności.
– Wiarę przyjęli w Niego – A On zmogłszy sławnie – Szatana okrutnego, – Wstąpił w Niebo jawnie.
11. Chwalmy Boga serdecznie, – Wesoło śpiewając, – Jego chwały spółecznie – Sobie pomagając.
– Chwalmy Go za dar drogi – Syna zesłanego, – Wielki nasz Bóg nad Bogi, – Wielkie Imię Jego.  Amen.

"Szczeble do nieba" Teofil Klonowski, 1867, t.I, pieśń 16, str. 32-33.
W załączniku melodia z Klonowskiego, MIDI, nuty PDF i MuseScore spakowane w archiwum ZIP.