T: Dostateczny śpiewnik kościelny i domowy wraz z książką modlitewną, 1882 r., pieśń nr 57.
1. Bóg w Trójcy Świętej sprawił to w niebie, * Aby grzesznika przyjął do Siebie: * Który Go przez grzech porzucił, * Chce, by się do Niego wrócił, * Dziwnym sposobem.
2. Bóg Ojciec Syna z łona Swojego, * Zsyła na odkup człowieka grzesznego: * Tak Bóg Syn, Jezus Najmilszy, * Idzie na świat, nie kto inszy, * Zbawić człowieka.
3. Zstępuje Poseł z nieba górnego, * Jako pociecha ludu swojego; * Bóg Ojciec Swą wszechmocnością, * I Duch Święty Swą mądrością, * Wszystko to sprawił.
4. Panna poczęła i porodziła, * Gdy przez miesięcy dziewięć nosiła; * Złożyła Go na wianeczku, * Dała pokłon Dzieciąteczku, * Z wielkiem weselem.
5. Pasterze, którzy straż trzody mieli, * Światłość na niebie wielką ujrzeli: * Anioł się im ukazuje, * Do Betlejem rozkazuje * Powitać Pana.
6. Gdy przybieżeli, Dziecię we żłobie * Ubogo leży w ludzkiej osobie: * Padli przed Niem na kolana, * Powitali swego Pana * Narodzonego.
7. Panna się cieszy, Dziecię całuje, * Niewczasu jego bardzo żałuje * Mówiąc: „Synu mój kochany, * Z dawna na świat pożądany, * Bądź pochwalony”.
8. Królowie dary oddają swoje, * Przyjmijże, Dziecię, wszystko to Twoje: * Pierwszy Mu oddaje złoto, * Mówiąc, że „Już nie dbam o to, * Bo Cię miłuję.”
9. Drugi kadzidło stawia przed Pana, * „Znaj Stwórcę twego, duszo kochana”: * Trzeci mirę ofiarował, * Każdy, co miał, to darował * Panu swojemu.
10. A my, grzesznicy w grzechach ospali, * Trzeba, żebyśmy pokłon oddali; * Boć On nam odpuści grzechy, * Da z Sobą zażyć pociechy, * Na wieki wiecznie.
