Psalm 128: Beati omnes, qui timent Dominum

Zaczęty przez Tomek Torquemada, 07-06-2007, 21:47:17

Poprzedni wątek - Następny wątek

Tomek Torquemada

Jan Kochanowski
"Psałterz Dawidów"

Psalm 128
Beati omnes, qui timent Dominum

Szczęśliwy człowiek prawdziwie,
Kto w bo jaźni Pańskiej żywie:
Gotów pełnić, co On swymi
Wyrzekł usty naświętszymi.

Temu jego wierna praca
Nigdy się w żal nie obraca,
Ale czego ziemi zwierzy,
Wszytko mu z lichwą odmierzy.

Jako wijąc się po tyce
Płodny krzak winnej macice
Obfituje w słodkie grona,
Tak bogobojnego żona.

Ociec siędzie za swym stołem,
A dziateczki stoją kołem
By w bujnym sadzie zielone
Oliwki nowo sadzone.

To ma odnieść niewątpliwie,
Ktokolwiek pobożnie żywię;
Tego, siedząc na Syjonie,
Będzie miał Pan w swej obronie.

W rzeczypospolitej zgodę
I całą ujźrzy swobodę,
Ujźrzy synów swoich plemię
I spokojną zewsząd ziemię.

ania_s

Franciszek Karpiński

PSALM CXXVII
Beati omnes, qui timent Dominum.


Od niepewnego autora jak poprzedzający, ten Psalm złożony: chwali życie małżeńskie, i przy bojaźni Bożey błogosławieństwa obiecuje.

Szczęśliwy każdy! kto się boisz Pana,
Idąc w swey drodze, jak ci przepisana,
Pożyjesz słodko, dając Bogu dzięki:
                           Prace twey ręki.

Jako winograd buyne niesie grona,
Tak w twoim domu żona ulubiona,
Z tobą, jako młode oliwki pospołu,
                           Dzieci, w krąg stołu.

Tak błogosławi Bóg w ziemskiey podróży,
Kto się go boi, i wiernie mu służy.
Niech błogosławi tobie Pan Syonu,
                           Do twego zgonu.

Abyś mógł widzieć przez całe twe życie,
Święty dom Pański, w jak naylepszym by-
        cie;
Synów twych syny, i pokóy z weselem,
                           Nad Izraelem.

tomas_wawa

T: ks. F. X. Głodkiewicz, Śpiewnik Liturgiczny, 1867 r., s. 286-287.

Psalm 127
Beati omnes, qui timent Dominum

Szczęśliwy każdy, kto się boi Pana,
Idąc swą drogą, jak mu przepisana.
Prace rąk swoich spożyjesz spokojnie,
I Bóg Ci będzie błogosławić hojnie.
I żona twoja pobłogosławiona,
Licznem potomstwem będzie obdarzona;
A syny twoje chlubą domu twego,
Jako gałązki szczepu oliwnego.
Tak błogosławi Bóg w ziemskiej podróży,
Kto się go boi, kto mu wiernie służy.
Niech cię swą łaską darzy Bóg z Syonu,
Oglądaj szczęście ojczyzny do zgonu.
Synów twych synów, i rodu dalszego,
I błogi spokój narodu całego.

knrdsk1