Rozmyślajmy dziś wierni chrześcijany [mp3] [nuty]

[Tomek Torquemada]

Rozmyślajmy dziś wierni chrześcijany, jako Pan Chrystus za nas cierpiał rany; od poimania nie miał odpocznienia aż do skonania.
Naprzód w Ogrojcu wziął pocałowanie, tam Judasz zdrajca dał był katom znamię: Oto patrzajcie, mego Mistrza macie, tego imajcie.
Wnet się rzucili jako lwi zaciekli, Apostołowie od Niego uciekli; On zaś był spiesznie wiedzion do Annasza, Pociecha nasza.
Przed sąd Piłata gdy był postawiony, niesprawiedliwie został oskarżony; rozkazał Piłat, by był biczowany ten Pan nad pany.
Koronę z ciernia żołnierze uwili, naszemu Panu na głowę wtłoczyli, naśmiewając się przed Nim przyklękali, Królem Go zwali.
Krzyknęła potem tłuszcza zbuntowana: "Nie chcemy tego za swego mieć Pana; niechaj na krzyżu swój żywot położy ten to Syn Boży!"
Krzyż niosąc, na śmierć szedł nieustraszenie; oprawcy niecni zwlekli zeń odzienie, do krzyża Zbawcę okrutnie przybili, octem poili.
Z wołaniem głośnym po tak srogiéj męce skonał, oddając ducha w Ojca ręce; zagasło słońce, strach ludzi oniemia, trzęsła się ziemia.
Zstąpił do piekieł Król wieczystéj mocy, z niewoli lud swój wybawił sierocy; umarłych ciała z grobów powstawały, widzieć się dały.
Zacny Nikodem wraz z Józefem śmiało zanieśli prośbę o Jezusa ciało; dozwala Piłat, pełnią się bez zwłoki Boże wyroki.
W wieczornéj porze nie tracąc ni chwili, ostrożnie z krzyża Jezusa złożyli; Matuchna Jego ciało piastowała, rzewnie płakała.
Wnet prześcieradło usławszy na ziemi, uczcili ciało balsamy drogiemi; w świeżo kowanym grobie położyli, płacz uczynili.
Płaczmy i my też, wierni chrześcijany, dziękując Panu za najdroższe rany, iż, by nas zbawić, lejąc krew obficie, dał za nas życie.

[TomekBaranek]

Melodia ze śpiewnika ks. Siedleckiego: http://piesni-nabozne.tumnus.info/rozmyslajmysiedl.mp3

[Mira]

W moim modlitewniku "Poradnik Niebieski" znajduje się nieco inna wersja tej pieśni, więc ją podaję:

Rozmyślajmy dziś, wierni Chrześcijanie,
Jako Pan Chrystus cierpiał za nas rany;
Od poimania nie miał odpocznienia
Aż do skonania.

Najprzód w Ogrójcu wziął pocałowanie;
Tam Judasz zdrajca, dał był Żydom znamię:
Oto Żydowie, mego Mistrza macie,
Tego imajcie.

Wnet się rzucili jako lwi okrutni;
Apostołowie od Niego uciekli.
Tak z wielkim pędem wiedzion do Annasza,
Pociecha nasza.

Pierwszej godziny przed Piłatem stawion,
Niesprawiedliwie od Żydów oskarżon;
Rozkazał Piłat, aby był biczowan
Ten niebieski Pan.

Krzyknęli wszyscy o godzinie trzeciej:
Nie chcemy dalej krzywdy cierpieć takiej;
Niechaj na krzyżu swój żywot położy
Ten to Syn Boży!"

Z ostrego ciernia koronę uwili,
Naszemu Panu na głowę wtłoczyli,
Naśmiewając się przed Nim poklękali,
Królem Go zwali.

Szedł z krzyżem z miasta Pan szóstej godziny,
Żydowie z Niego odzienie złożyli;
Potem Go na krzyż okrutnie przybili,
Octem poili.

Polecił ducha Bogu Ojcu w ręce;
Wołając umarł, zaćmiło się słońce;
Ziemia się trzęsła dziewiątej godziny,
Nie bez przyczyny.

Zstąpił do piekłów mocą swego Bóstwa,
Tamże wybawił Ojców świętych z jeństwa;
Ciała umarłych z grobów powstawały,
Widzieć się dały.

Nikodem z Józefem prośby uczynili,
By Ciało z krzyża bezpiecznie złożyli;
Piłat ich prośbie we wszystkiem przebaczył,
Bo tak Bóg raczył.

Czasów nieszpornych był z krzyża zdejmowan
Przez swoje sługi wszego stworzenia Pan;
Matuchna Jego ciało piastowała,
Rzewnie płakała.

Drogim balsamem ciało pomazali
I z nabożeństwem w syndon uwinęli;
W grób je ostatniej godziny włożyli
Płacz uczynili.


Płaczmyż też dzisiaj, wierni chrześcijanie,
Dziękując Panu za najdroższe rany,
Iż, dla nas raczył tak okrutnie cierpieć,
Chcąc nas sobie mieć.

[knrdsk1]

X.M.M.Mioduszewski:

1. Rozmyślajmy dziś, wierni Chrześcijanie,
Jako Pan Chrystus cierpiał za nas rany;
Od poimania nie miał odpocznienia
                    Aż do skonania.
2. Naprzód w Ogrójcu wziął pocałowanie,
Tam Judasz zdrajca dał był żydom znamię:
Oto żydowie mego Mistrza macie,
                    Tegoż imajcie.
3. Wnet się rzucili jako lwi okrutni,
Apostołowie od niego uciekli:
Tak z wielkim pędem wiedzion do Annasza,
                    Pociecha nasza.
4. Pierwszej godziny, przed Piłatem stawion,
Niesprawiedliwie od żydów oskarżon;
Rozkazał Piłat, aby był biczowan,
                    Ten niebieski Pan.
5. Krzyknęli wszyscy o godzinie trzeciej,
Nie chcemy dalej krzywdy cierpieć takiej;
Niechaj na krzyżu swój żywot położy,
                    Ten to Syn Boży.
6. Z ostrego ciernia Koronę uwili,
Naszemu Panu na głowę wtłoczyli;
Naśmiewając się przed nim poklękali,
                    Królem go zwali.
7. Szedł z krzyżem z miasta Pan szóstej godziny,
Żydowie z niego odzienie złożyli;
Potem go na krzyż okrutnie przybili,
                    Octem poili.
8. Polecił Ducha Bogu Ojcu w ręce;
Wołając, umarł: zaćmiło się słońce,
Ziemia się trzęsła dziewiątej godziny,
                    Nie bez przyczyny.
9. Zstąpił do piekłów mocą swego Bóstwa
Tamże wybawił Ojców świętych z jeństwa;
Ciała umarłych z grobów powstawały,
                    Widzieć się dały.
10. Nikodem z Józefem prośby uczynili,
By ciało z krzyża bezpiecznie zdjąć mogli;
Piłat ich prośbie we wszystkim przebaczył,
                    Bo tak Bóg raczył.
11. Czasów nieszpornych, był z krzyża zdejmowan,
Przez swoje sługi, wszego stworzenia Pan;
Matuchna jego ciało piastowała,
                    Rzewnie płakała.
12. Drogim balsamem ciało namazali,
A z nabożeństwem w Syndon uwinęli;
W grób je ostatniej godziny włożyli,
                    Płacz uczynili.
13. Płaczmy też dzisiaj wierni Chrześcijanie,
Dziękując Panu za najdroższe rany,
Iż dla nas raczył tak okrutnie cierpieć,
                    Chcąc nas sobie mieć.

[knrdsk1]

Znalazłem niegdyś dodatkowe zwrotki, niestety nie zapisałem w jakim śpiewniku. Dodaję wg kolejności zwrotek u X.M.M.Mioduszewskiego:

7a. Ojcu się modlił za swe krzyżowniki:
"Odpuść im, Boże, a bacz te nędzniki,
Którzy nie wiedzą, co mi wyrządzają,
                   Bo mię nie znają".
7b. Matkę pod krzyżem stojącą obaczył,
Janowi onę w opiekę poruczył:
"Oto, niewiasto, masz syna swojego,
                   Dzierżże się tego".
7c. I wziął Apostoł Matkę Pana swego,
Szedł z nią od krzyża do domu swojego,
Jako syn własny onę opatrując,
                   I w smutku ciesząc.

[Kefasz]

Proszę zwrócić uwagę, że we wersji z Mioduszewskiego, przy zwrotkach są podane godziny. Mianowicie są to godziny kanoniczne:
Najprzód w Ogrójcu - o Jutrzni
Pierwszej godziny przed Piłatem - Pryma
o godzinie trzeciej  (koronowanie) - Tercya
szóstej godziny (droga krzyżowa)- Sexta
ziemia się trzęsła dziewiątej godziny (śmierć Pana Jezusowa) - Nona
czasów nieszpornych był z krzyża zdejmowan - nieszpór
w grób ostatniej godziny złożyli - kompleta

Nawet w pieśni nabożnej najbardziej katolicka epoka baroku zawarła przesłanie - żywot kapłański, officium divinum to życie Męką Pańską.
Polecam do rozmyśleń przy odmawianiu brewiarza.

[Kefasz]

I znalazłem!
Coeleste Palmetum
Lectissimis pietatis exercitiis
Guilielmi Nakateni S. J.
Ratisbonae MDCCCXCIII

pagina 168 - Officium parvum S. Crucis

Rozmyślajmy dziś jest tłumaczeniem owego oficjum

[znalezione przy pomocy CorCogitans]

[senacinimod]

Ze śpiewnika pelplińskiego, małe różnice z Mioduszewskim.
***

Rozmyślajmy dziś, wierni chrześcijanie,
Jako Pan Chrystus cierpiał za nas rany;
Od pojmania nie miał odpocznienia
Aż do skonania.

Najprzód w Ogrojcu wziął pocałowanie;
Tam Judasz zdrajca dał był żydom znamię:
Oto, żydowie, mego Mistrza macie,
Tegoż imajcie.

Wnet się rzucili, jako lwi okrutni,
Apostołowie od Niego uciekli;
Tak wielkim pędem wiedzion do Annasza,
Pociecha nasza.

Pierwszej godziny przed Piłatem stawion,
Niesprawiedliwie od żydów oskarżon;
Rozkazał Piłat, aby był biczowan...
Ten niebieski Pan.

Krzyknęli wszyscy o godzinie trzeciej:
Nie chcemy dalej krzywdy cierpieć takiej,
Niechaj na krzyżu swój żywot położy...
Ten to Syn Boży.

Z ostrego ciernia koronę uwili,
Naszemu Panu na głowę wtłoczyli;
Naśmiewając się, przed Nim poklękali,
Królem Go zwali.

Szedł z krzyżem z miasta Pan szóstej godziny,
Żydowie z Niego odzienie złożyli,
Potem Go na krzyż okrutnie przybili,
Octem poili.

Polecił ducha Bogu Ojcu w ręce,
Wołając umarł, zaćmiło się słońce,
Ziemia się trzęsła dziewiątej godziny
Nie bez przyczyny.

Zstąpił do piekłów mocą Swego Bóstwa,
Tamże wybawił Ojców świętych z jeństwa;
Ciała umarłych z grobów powstawały,
Widzieć się dały.

Nikodem, Józef, prośby uczynili,
By ciało z krzyża bezpiecznie zdjąć mogli;
Piłat ich prośbie we wszystkiem przebaczył,
Bo tak Bóg raczył.

Czasów nieszpornych był z krzyża zdejmowan,
Przez Swoje sługi, wszego stworzenia Pan;
Matuchna Jego ciało piastowała,
Rzewnie płakała.

Drogim balzamem ciało namazali,
A z nabożeństwem w syndon uwinęli;
W grób je ostatniej godziny włożyli
Płacz uczynili.

Płaczmyż też dzisiaj, wierni chrześcijanie,
Dziękując Panu za najdroższe rany,
Iż dla nas raczył tak okrutnie cierpieć
Chcąc nas Sobie mieć. Amen