Z nieba zesłany Syn Boga żywego,
Gdy w Jeruzalem wjeżdżał czasu swego,
We wsi Betfage rzekł uczniom gotowe
Słowa takowe:
Dwaj do miasteczka teraz pobieżycie,
Które przed sobą leżące widzicie,
Mnie przywiedziecie oślicę, oślątko,
Dwoje bydlątko.
Jeśliby wam kto chciał trudność zadawać,
Moją potrzebę macie opowiadać.
Zadośćuczyni tej to Pańskiej woli,
Zaraz pozwoli.
Wszystkie te rzeczy dzieją się dlatego,
Że to rzeczono z Pisma proroczego:
Córko syjońska, Król idzie do Ciebie,
W cichej osobie.
Co Pan rozkazał słudzy uczynili,
Pana na bydlę powiódłszy wsadzili,
Tłumy na drogę wielkie zabiegały,
Panu śpiewaly.
Jedni swą miłość tak okazywali,
Że naprzeciwko Panu wychładzali,
Kędy miał jechać rzucali na ziemię
Swoje odzienie.
Drudzy posługi takie wyrządzali:
Różdżki zielone z drzew obłamywali,
Ścieląc na ziemię, niechaj piękna będzie
Ozdoba wszędzie.
A drudzy z chęci za Panem chodzili,
Do Niego takim sposobem mówili:
Zbaw nas, zmiłuj się, nie opuszczaj Żydów,
Synu Dawidów!
Skoro pospólstwo o tym usłyszało,
Że Jezus idzie, wnet Mu zabieżało,
Niosąc gałązki z drzewa palmowego,
Z serca prawego.
Dzietki żydowskie zabiegłszy śpiewały,
Wdzięcznymi głosy Pana wyznawały:
Ten jest, co przezeń ludzkie pokolenie
Weźmie zbawienie.
Dziatki natchnione przez Ducha Świętego,
Wołały: Ten jest, który ludu Swego
Z mocy szatańskiej jest Odkupicielem
I Zbawicielem.
O jako zacny Bóg nasz i Pan wielki,
Którego w świecie wychwala duch wszelki!
Jego czczą państwa, trony, Aniołowie,
Serafinowie.
Córko Syjońska, oto Król Twój jedzie,
Żałosna trwoga niechaj cię odejdzie;
Na ośle lichym przyjeżdża bez pychy,
Oto Król cichy.
Zawitaj Królu, Zbawicielu świata,
Ciebie przez długie czekaliśmy lata,
Tyś przyszedł zbawić od piekła wiecznego
Człeka grzesznego.
Przedziwne dziatek śpiewana i głosy
Wybijały się aże pod niebiosy,
Wielbiąc zasługi Pana pokornego,
Zwycięscy swego.
Wielka to miłość owych ludzi była,
Że im się żadna praca nie sprzykrzyła
Służyć Zwycięscy, sławić prawdziwego,
Boga żywego.
Z wielkim triumfem Zwycięzcy zacnemu
I wyśpiewajmy synowi Bożemu;
Niech się wynoszą Boskiej chwały glosy
Aż pod niebiosy.
Niech Bogu chwała z ust naszych wypływa,
Który na niebie wysokim przebywa;
A Ty, co idziesz przebłogosławiony,
Bądź pochwalony.
Jaka to melodja?
Proponowałbym melodię "Ty któraś pięknie".
Ks. Józef Surzyński w "Wielki Tydzień", Poznań 1892, podaje tę pieśń z melodią "Rozmyślajmy dziś".
Powyższa wersja + nuty z innych śpiewników tutaj (http://spiewnik.katolicy.net/index.php/topic,1492.0.html)