Witaj Jezu Chryste z radości niebieskiéj [nuty]

Zaczęty przez knrdsk1, 07-12-2007, 08:47:01

Poprzedni wątek - Następny wątek

knrdsk1

Śpiewnik Pelpliński

PIEŚNI ADWENTOWE
Pieśń XVIII.

    Witaj, Jezu Chryste, z radości niebieskiéj,
Witaj z Panny czystéj nasz Gościu łaskawy!
Przyszedłeś od Ojca, byś nam żywot sprawił,
Tobą się cieszymy, boś Ty nas sam zbawił.
Chryste, Królu nasz!

    Nawiedziłeś grzeszne tu w tém to więzieniu
Z Twéj łaski niezmiernéj wszem ku wykupieniu;
Będąc tu ubogim bogactwaś przyniósł im,
Byś one darował i szczodrze zbogacał,
Chryste, Królu nasz!

    Tyś Król nasz dostojny, Syn Wszechmogącego,
Pan a Bóg wielebny, nad Cię nic większego;
Abyś nas ożywił, w Dziewicyś się wcielił,
Stałeś się podobnym, nam krom grzechu równym,
Chryste, Królu nasz!

    Co Cię poruszyło, żeś się tak poniżył?
I co Cię zniewoliło, abyś grzesznym służył?
Jedno sprawiedliwość, prawie szczera miłość,
Której nam dawasz, jednaczem się stawasz,
Chryste, Królu nasz!

    Grzech nasz nie zabronił, abyś miłościw był,
Sąd Twój sprawiedliwy łaskić i nie mierzył;
O dziwna miłości przeciwko nadziei,
Którąś swym okazał, chociaż je w nędzę dał,
Chryste, Królu nasz!

    Byś roztargnął niebo, z tego Cię żądali,
A tuś się knim spuścił, którzy w Cię dufali,
Żebyś wszech wspomagał, zwycięstwo dokazał;
Moc djabła i téż śmierć raczyłeś sam zetrzeć,
Chryste, Królu nasz!

    Gdyś się człowiekiem stał, wszystkoś nam wypełnił,
Co jedno Ojciec był z łaski swéj zaślubił
Człowieku grzesznemu, djabłem zwiedzionemu,
Tyś go sam wykupił i z śmierci wybawił,
Chryste, Królu nasz!

    Kazałeś zwiastować aż do granic ziemie,
Wszystkim opowiadać, ze w Tobie zbawienie,
Powiedzcie troskliwéj téj córce Syońskiej:
Oto Król Twój idzie, radość wieczną niesie,
Chryste, Królu nasz!

    O córko Syońska, chrześciański zborze,
Ciesz się z Chrysta Pana, w smutkach cię wspomoże;
Na cześć Króla twego śpiewaj chwaląc Jego,
Który cię nawiedził, łaską Swą ucieszył,
Chryste, Królu nasz!

    Powstańże z ochotą kniemu, z uczciwością,
Przyjmijż Go miłośnie z wszystką poddanością,
Każda duszo, wierna będąc, tego wdzięczna,
Mów: raczże do mnie wnijść, a na wieki zbawić,
Chryste, Królu nasz!   Amen.


tomas_wawa

Powyższa pieśń ma prawdopodobnie pochodzenie ewangelickie. Znajduje się w starszym od tzw. śpiewnika pelplińskiego kancjonale (Kancyonał zawierający w sobie pieśni chrześcijańskie...) z 1827 r. i brzmi tam identycznie. Poniżej - dla przykładu - zamieszczam pierwszą zwrotkę. Kancjonał jest wydrukowany piękną gotycką czcionką :)