O niewysłowione szczęście zajaśniało [nuty]

Zaczęty przez marian7, 01-03-2008, 10:15:48

Poprzedni wątek - Następny wątek

marian7

1. O niewysłowione szczęście zajaśniało,
    Gdy słowo wcielone Serce Swe nam dało.
    Cud Boskiej miłości, o duszo ludzka, głoś;
    Ku wiecznej światłości dźwięki Twej pieśni wznoś.
2. Jakież na tej ziemi skarby posiadamy!
    Bóg mieszka z grzesznymi, Serce Jego mamy.    Cud Boskiej miłości ...
3. Miłość świat ten cały w niebo zamieniła,
    Gdy w tej Hostii małej Serce Boże skryła.    Cud Boskiej miłości ...
4. O Anielskie chóry, o wybrani Pana,
    Przyjdźcie z niebios góry upaść na kolana.    Cud Boskiej miłości ...
5. Przyjdźcie Sercu temu śpiewać razem z nami,
    Przyjdźcie pieśni Jemu nucić z grzesznikami.    Cud Boskiej miłości ...
6. Lecz czy żąda tego Serce Jezusowe?
    Ach, milsze dla Niego są łzy grzesznikowe.    Cud Boskiej miłości ...
7. Bo nie do Anioła zwraca słowo Swoje,
    Lecz do ludzi woła: "Daj mi serce twoje!"    Cud Boskiej miłości ...
8. Jako hołd wdzięczności serca Sercu dajmy,
    W bólu i radości zawsze Je kochajmy.    Cud Boskiej miłości ...
9. A nam Serce Boże po cierpieniach w świecie
    Szczęścia wieczystego w raju wieniec splecie.    Cud Boskiej miłości ...

(S.P.J.)

tomas_wawa

Tekst ten zamieszcza także Siedlecki (wydanie z 1918 r.) z następującymi różnicami w tekście:

2. Jakiż na tej ziemi my skarb posiadamy! * Bóg mieszka z grzesznymi, Serce Jego mamy. * Cud Boskiej miłości...

3. W niebo świat ten cały Miłość przemieniła,* Gdy w tej Hostii małej Serce Boże skryła. * Cud Boskiej miłości...

8. Jako hołd wdzięczności serca Sercu dajmy, * W bólu i radości Jezusa kochajmy. * Cud Boskiej miłości...

9. A Serce nam Jego po przejściu na świecie, * Wesela wiecznego w raju wieniec splecie. * Cud Boskiej miłości...


tomas_wawa

Przytoczona powyżej przeze mnie wersja tekstu z Siedleckiego (1918) jest tożsama z wersją zamieszczoną w "Zupełnym śpiewniku i książce do nabożeństwa" (1898).