O niewysłowione szczęście zajaśniało

[knrdsk1]

1. O niewysłowione szczęście zajaśniało,
Gdy Słowo wcielone Serce swe nam dało,
Cud Boskiej miłości, o duszo ludzka, głoś,
Ku wiecznej światłości dźwięki twej pieśni wznoś.

2. Jakież na tej ziemi skarby posiadamy!
Bóg mieszka z grzesznymi, Serce Jego mamy,
Cud Boskiej miłości, o duszo ludzka, głoś,
Ku wiecznej światłości dźwięki twej pieśni wznoś.

3. W niebo świat ten cały Miłość przemieniła,
Gdy w tej Hostii małej Serce Boże skryła,
Cud Boskiej miłości, o duszo ludzka, głoś,
Ku wiecznej światłości dźwięki twej pieśni wznoś.

4. O Anielskie chóry, o wybrani Pana,
Przyjdźcie z niebios góry upaść na kolana,
Cud Boskiej miłości, o duszo ludzka, głoś,
Ku wiecznej światłości dźwięki twej pieśni wznoś.

5. Przyjdźcie Sercu temu śpiewać razem z nami,
Przyjdźcie pieśni Jemu nucić z grzesznikami,
Cud Boskiej miłości, o duszo ludzka, głoś,
Ku wiecznej światłości dźwięki twej pieśni wznoś.

6. Lecz, czy żąda tego Serce Jezusowe?
Ach, milsze dla Niego są łzy grzesznikowe,
Cud Boskiej miłości, o duszo ludzka, głoś,
Ku wiecznej światłości dźwięki twej pieśni wznoś.

7. Bo nie do Anioła zwraca słowo swoje,
Lecz do ludzi woła: Daj mi serce twoje,
Cud Boskiej miłości, o duszo ludzka, głoś,
Ku wiecznej światłości dźwięki twej pieśni wznoś.

8. Jako hołd wdzięczności serca Sercu dajmy,
W bólu i w radości Jezusa kochajmy,
Cud Boskiej miłości, o duszo ludzka, głoś,
Ku wiecznej światłości dźwięki twej pieśni wznoś.

9. A Serce nam Jego po przejściu na świecie
Wesela wiecznego w raju wieniec splecie;
Cud Boskiej miłości, o duszo ludzka, głoś,
Ku wiecznej światłości dźwięki twej pieśni wznoś.