Chato bydlęca

[Jantek_gall]

Chato bydlęca, zazdrościć ci trzeba,
Że Ten, którego nie dosięgły trony,
Spoczywa w tobie, Dziedzic ziemi, nieba,
Ledwo przyjęty, ubogo złożony.

Świat Go nie przyjął, biadam z Apostołem,
Tylko Mu służą biedny osieł z wołem;
Narzekać trzeba na niewdzięczne syny:
Pan nieprzyjęty od własnej dziedziny.

O wy jasełka, jakżeście szczęśliwe,
Gdy piastujecie Boga i człowieka!
My Mu w gościnę dajmy serca żywe —
Tych od nas pragnie, tych jedynie czeka.
                                                                                     
Zróbmy to chętnie dla Boskiej Dzieciny:
Z żłóbka do serca niech ma przenosiny;
Aby tam znalazł dla siebie dar luby,
Wiernie przysięgłe chowajmy Mu śluby.

Jeśli Go czcimy Stwórcą wszech rzeczy
I wszelkie dobro mamy z Jego ręki,
Powinnej dani niech Mu nikt nie przeczy,
Godzien wziąć dawca od każdego dzięki.

Acz dar wszelaki od Niego pochodzi,
Cóż jest, że w stajni ubogo się rodzi?
To narodzenie świat cały zbogaca,
Raj utracony stajnia nam przywraca.

Cieszmy się, wielbiąc Narodzenie Boże,
Wszak korzystamy z łask Jego nadmiaru:
Mamy z Nim wszystko, bo Ten wszystko może,
Który jest dawcą wszelakiego daru.

W powinnym hołdzie darujmy Mu serce,
Ciesząc na ziemi Pana w poniewierce,
W dowód wdzięczności śpiewajmy Mu pienie
Za to przedziwne Jego narodzenie.

Czemże my ludzie Tobie, wielki Panie,
Ten dar twej łaski odwdzięczyć zdołamy,
Żeś przyszedł do nas w niemowlęcia stanie,
Że Zbawiciela świata w Tobie mamy?

Za zbytek serca śpiewać Ci będziemy,
Lulaj, a nie płacz, my płakać będziemy;
Zasypiaj mile, serc naszych pociecho,
Zasypiaj — takie posyłamy echo.

za:Pieśni Bożego Narodzenia Kolendy kościelne Ks. Wł. Smolarkiewicz 1930r