Przepaści cudów Boga

[marian7]

Przepaści cudów Boga śliczna Białogłowo!
W której, z której się staje wieczne Ciałem Słowo.

Bujny szczepie panieństwa owoc wydający,
Wszystek Boską wonnością świat napełniający.

Niepokalana Matko! sama Boga godna,
Panno nienaruszona! tak cudownie płodna!

Niebo żywe! z którego na świat wyniknęło
Słońce sprawiedliwości, co Bogiem błysnęło!

Jedyna Jedynego jedynie wybrana,
Przed wieki Syna Matko! tak pięknie przybrana.

Łaski pełna nad wszystko, że cię sam Bóg wiele
Spodobał sobie bardzo, kiedy w ludzkim ciele

Dał ci się wziąć na ręce, któryć je uczynił;
Ssie mleko, którego ci do piersi przyczynił.

Dziś przez ciebie Marya "Ziemia" się Nim cieszy;
Sam się wybrał prywatnie, sam jedynie śpieszy

Z nieba do stajnie jednej, gdzie wszędy otwarto:
Tam stanął, żeby więcej niebyło zawarto.

Płacze, kwili w pieluszkach, Anielskie wesele;
Tak to Bóg Stwórca i Pan ukochał nas wiele.

Najjaśniejsza Marya! przez Cię przystęp mamy;
Mamy odpust, mamy to, czego pożądamy.

T: Dobiński Stanisław burgrabia Krakowski, deputat na trybunał koronny 1727, wydał, Świt wierszów   
    na Święta Najśw. Panny 1725. in 4to w Krakowie, z którego to Zbioru pochodzi tekst śpiewany   
    na nutę: Marya Magdalena w świecie.
Podaję za Śpiewnikiem Magdalena Święta, Pieśni Religijne Polskie, Wydany w Krakowie, czcionkami Drukarni "Czasu" w 1913 r.