Padam przed Tobą Boże utajony (Adoro te devote)

[knrdsk1]

Śpiewnik Pelpliński podaje takie jeszcze tłumaczenie hymnu Adoro te devote:

        Padam przed Tobą, Boże utajony, * Którego zmysłom
kryją te zasłony; * Błahy mój rozum w pokorę się daje, *
Bo chcąc cud pojąć, w swych myślach ustaje.
        Oko, smak, ręka mylą się koniecznie, * przy samym
słuchu zostaję bezpiecznie; * Temu ja wierzę, coś rzekł, z Boga
Boże! * A nad tę prawdę większa być nie może.
        Na krzyżu Bóstwo uznać się nie dało, * A tu do tego
nieznaczne i ciało, * Które ja jednak wyznając oboje, * z ło-
trem skruszonym wznoszę prośby swoje.
        Jak niegdyś Tomasz ran nie upatruję, * Ale Cię Bo-
giem prawdziwym mianuję; * Gruntuj i daléj mą wiarę sta-
łością, * Niechaj Ci ufam, niech pałam miłością.
        Pamiątko śmierci Pańskiéj, chlebie żywy, * Z którego
człowiek ma żywot prawdziwy, * Daj, by ma dusza z Ciebie siłę
brała, * I Ciebie tylko sobie smakowała.
        O dobry Jezu! drogi pelikanie! * Moję nieczystość omyj
Twą krwią, Panie, * Któréj kropelka jest takowéj siły, *
Żeby się z świata wszystkie grzechy zmyły.
        O Jezu! którego widzę pod zasłoną, * Pociesz, proszę Cię,
duszę upragnioną; * Aby gdy będziesz na twarz okazały, *
Nasycała się widzeniem Twéj chwały. Amen.