Od wschodu słońca jasnego (A solis ortus cardine)

[tomas_wawa]

T: Śpiewnik pelpliński, pieśń nr 90.

1. Od wschodu słońca jasnego * Do kończyn gruntu ziemskiego * Co żywo cześć Panu swemu * Daj z Panny narodzonemu.
2. Twórca kręgu niebieskiego * Przyjął kształt sługi podłego, * Ciałem Swem ciało ratował, * Tak nas bardzo umiłował.
3. Płodne łaską z wysokości * Niosły Panieńskie wnętrzności * Przedtem naturze nie znany * Klejnot nieoszacowany.
4. Stał się gmach serca czystego * Kościołem Boga żywego; * Ta, która męża nie znała, * Wierząc słowom, Syna miała.
5. Jak rzekł Anioł, tak się człekiem * Stał Bóg, który jest przed wiekiem, * Którego w matce zamkniony * Witał Jan, Duchem natchniony.
6. W lichym żłobie i na sianie * Leży niebieskie to Panię; * Na trosze mleka przestawa, * Który wszystkim obrok dawa.
7. Anieli pełni radości * Chwalą Boga w wysokości, * A pasterzom znać dawają, * Iż Pasterza świata mają.
8. Miej chwałę na wszystkie strony, * Panie z Panny narodzony, * Z Ojcem i z Duchem społecznie, * Jak od wieku, tak i wiecznie.

Inne historyczne przekłady tego hymnu:
- Od wrót słońca wschodzącego (w tym wątku także przekład ze współczesnej Liturgii Godzin)
- Od punktu słońca wschodzenia

[Rorantysta]

Tekst łacińskiego pierwowzoru: A solis ortus cardine