Przyszedł nam czas chwalebny Adwentu Pańskiego

[knrdsk1]

Parthenomelica (Wilno, 1613)

          PIENIE VI.   

Przyszedł nam cżás chwalebny Adwentu Páńskiego,
    Pożądány od Oycow Zakonu stárego:
    Ktorzy czuiąc na sobie wielkie zniewolenie,
    Prośili Bogá wszyscy o swe wybawienie.

Mieli bowiem od Bogá wiecżne obiecánie,
    Ze miał świát wyswobodźić przez Syná zesłánie.
    Z śmierci wiecżney y z śideł cżartá przewrotnego:
    Ktory zwiodł zdradą w Raiu Adámá pierwszego.

Zá ich Cieszkim wzdychániem Pan Bog wszechmogący,
    Zatrácenia ludzkiego bárzo litujący.
    Skoro ten cżás y proroctw przyszło wypełnienie,
    Zesłał Syná swoiego wszytkim ná zbáwienie.

Ktory będąc posłány od Oyca wiecżnego,
    Chciáł śmierćią swą wybáwić cżłowieka grzesznego.
    Y dla tego iák cżłowiek z Panny sie národźił,
    Aby narod z przeklęctwá ludzki wyswobodźił.

Przeto, y my nabożnie ku niebu wzdycháiąc,
    Spiewaymy dawną Pánu pieśń tę powtárzaiąc:
    Ktorą będąc w otchłaniách Oycowie śpiewáli,
    Gdy Mesyaszá z płácżem przyśćia pożądáli.

Spuśććie rosne niebiosa ku nam Zbáwićielá,
    A źiemiá niech pokaże nam Odkupićielá:
    Niechay obłoki dádzą rosę spráwiedliwą,
    Ktora zgłádźić śmierc może y ćiemność strászliwą.

Pánu za przyśćie iego wszyscy podźiękuymy,
    Jemu się korząc sercá násze ofiáruymy.
    Chryste ktoryś swym przyśćiem racżył nas wybáwić:
    Racż nas po śmierći wiecżnych rádości nábáwić.