Psalm 120 (119): Ad Dominum, cum tribularer, clamavi

[Tomek Torquemada]

Jan Kochanowski
"Psałterz Dawidów"

Psalm 120
Ad Dominum, cum tribularer, clamavi

W każdym ucisku swoim wołałem do Pana,
A moja prośba zawżdy była wysłuchana;
I dziś Cię tymże sercem proszę, Pana swego:
Obroń mię od potwarzy języka zdradnego!

Co swym kłamstwem pozyszczesz, języku wszeteczny?
Jeno ludzką nienawiść a gniew boży wieczny.
Twoje słowa są strzały jadem napojone
Śmiertelnym, Twoje słowa węgle rozpalone.

Między zbójcy - niestetyż - jest mieszkanie moje,
Między ludem nieludzkim trawię lata swoje;
Mnie mił pokój, a oni w zwadzie się kochają,
A gdy zgodę wspomionę, mieczów pomykają.

[silvarerum]

Franciszek Karpiński

Psalm CXIX

Ad Dominum cum tribularer clamavi

Ten Psalm od któregoś z wygnańców Babilońskich złożony jest, i czternaście następujących Psalmów także niepewnego są autora. Wszystkie piętnaście bywały śpiewane od wygnańców w Babilonii. Tytuł tego Psalmu i następujących jest w Hebrayskim taki:. Pieśń stopniów; dlatego te Psalmy nazywano gradualnemi; coby te stopnie znaczyć miały, niewiadomo jest. Dorozumiewają się na kilka tych psalmów, że są Dawida, ale w tym pewności nie masz.

W każdym ucisku wołałem do Pana,
A prośba moja zawsze wysłuchana:
Uwolń mię,  Panie! od ust nieżyczliwych,
I od pochlebstwa języków zdradliwych.

Cóż tobie z kłamstwa języku wszeteczny!
Ludzka nienawiśc, a gniew Boga wieczny.
Słowa twe strzały; gdzie swóy cel wymierzą,
Ognistèm ostrzem śmiertelnie uderzą.

Pókiż, niestety! w tey smutnèy podróży,
Wędrówka moja jeszcze się przedłuży?
Zamieszkałem się z mieszkańcy Cedaru, (*)
Tęskni ma dusza z pod swego ciężaru.

Mnie miła zgoda: chciałem żyć spokoynie,
I z temi, którzy myśleli o woynie
Kiedym rozmawiał, a oni zuchwali,
Wśrzód mowy mojey mieczów dobywali.



(*) Cedar w tamtym czasie nazywała się część Arabii, teraz nazwaney opuszczona, którèy mieszkańce błąkający się pod namiotami mieszkali, a byli srogiemi. O nich wzmianka u Izaijasza, Jeremiasza, Ezech. C a n t i c. jest podobieństwo , że wygnańce z dawney Babilonii tam się ukrywali.


"Dzieła Franciszka Karpińskiego" wydanie stereotypowe Waleriana Krasińskiego, Warszawa 1830

[tomas_wawa]

T: ks. F. X. Głodkiewicz, Śpiewnik Liturgiczny, 1867 r., s. 280.

Psalm 119
Ad Dominum, cum tribularer, clamavi

Kiedym w ucisku zawołał do Pana,
Wnet prośba moja była wysłuchana.
Racz mnie i teraz zachować od zdrady,
Złego języka i fałszywej rady.
Cóż ci ztąd przyjdzie, języku fałszywy,
Jakiż to owoc zbierasz niegodziwy?
Podobnyś strzale, co w plecy uderzy,
Węglom żarzącym, zkąd pożar się szerzy.
Pókiż niestety w tej smutnej podróży,
Wędrówka moja jeszcze się przedłuży?
Zbyt długo mieszkam z mieszkańcy Cedaru,
Tęskni ma dusza z pod tego ciężaru.
Miła mi zgoda, chciałem żyć spokojnie,
I z tymi nawet, co myślą o wojnie.
Lecz kiedym z nimi rozmawiał łagodnie,
Oni podemną knowali swe zbrodnie.